Roslavets: Vioolsonates nr. 1, 4 en 6; Dansen voor viool en piano nr. 1-3. Solomia Soroka en Arthur Greene. Naxos 8.557903 (69’37”). 2005

Aan het begin van zijn loopbaan maakte Nikolai Roslavets nog een onafhankelijke, revolutionaire indruk met zijn muziek en toonde hij zich heel creatief. Maar net als Shostakovitch en andere Russische tijdgenoten werd hij daarvoor door het regime gestraft en was gedwongen om na 1929 toegankelijker muziek te gaan schrijven. Zijn rol in de Russische Vereniging voor hedendaagse muziek keerde zich tegen hem en maakte in wezen dat hij nauwelijks meer kon componeren. Na zijn dood in 1940 werd hij snel vergeten en werd zijn nalatenschap bewust verwaarloosd. Sommige werken sluimeren in archieven, veel is ook verloren gegaan.

Zoals in het geval van zijn Vioolsonates: alleen de nrs. 1, 4 en 6 overleefden, de overige drie zijn spoorloos. Zoals hier opnieuw blijkt, is de muziek van Roslavets sterk geënt op die van Scriabin en in mindere mate Brahms. Het gaat om nogal broeierige eendelige werken met een laatromantisch karakter. Maar het gaat om muziek van hoog niveau. 

Sonate nr. 1 is uit 1913, nr. 4 uit 1920 nr. 6 uit 1940 werd pass in 1996 gepubliceerd en de Drie dansen zijn uit 1923. In nr. 2 horen we iets terug van Szymanowski.

Solomia Soroka en Arthur Greene tonen zich uitstekend thuis in dit idioom en geval daar mooi warmbloedige vertolkingen van. Eerder, in 1995, maakten Mark Lubotsky en Juila Bochkovskaya een eveneens mooie opname van de sonates nr. 2, 4 en 6 (Olympia OCD 558).