Rossini: Sigismondo. Margarita Gritskova (ms., Sigismondo), Maria Aleida (s., Aldimira), Kenneth Tarver (t., Ladislao), Marcell Bakonyi (bs., Ulderico, Zenovito), Paula Sanchez-Valverde (s., Anagilda) en César Arrietax (t., Radoski) met het Camerata Bach koor en de Virtuosi Brunensis o.l.v. Antonino Fogliani. Naxos 8.660403/4 (2 cd’s, 2u. 29’12”). 2016
De première van Sigismondo Kerstmis 1814 in Venetië was geen succes en sindsdien bleef deze opera - de veertiende van in totaal 39 - een Assepoester bestaan leiden. In 1827 moeten wat opvoeringen zijn geweest en daarna pas weer in 1992. Natuurlijk bezit het werk veel aantrekkelijke, typische Rossini aspecten die vooral in de vele duetten naar voren komen, maar het libretto van Giuseppe Froppa over een vrouw die onrecht wordt gedaan door haar verstandelijk in de war zijnde echtgenoot is niet bijster sterk als psychologisch drama. Het verhaalt van de echte of veronderstelde krankzinnigheid van de Poolse koning Sigismondo, gezongen door een mezzo. Ladislao schijnt een poging te hebben ondernomen om Sigismondo’s vrouw Aldimira te verleiden. De teleurgestelde koning besluit om haar van het hof te verbannen in afwachting van haar terechtstelling. Maar zijn ontsnapt en vlucht de bergen in met Zenovito. Vervolgens verklaart de vader van Aldimira die koning is van Bohemen de oorlog aan Polen. De rest van de opera gaat over de nachtmerries en hallucinaties van de Poolse koning en de ontdekking van Ladislao’s intriges plus de uiteindelijke verzoening van koningin en koning.
De ‘live’ Naxos opname werd gemaakt tijdens een Rossini festival in het Baden-Württembergse Wildbad. Ster van de opvoering is de Russische alt Margarita Gritskova die thans vanuit Wenen optreedt in de titelrol. Met een warme, plooibare stem weet ze op gevoelige wijze begrijpende tonen te vinden voor haar in wezen zielige echtgenoot. De overige rollen zijn gelukkig ook in goede handen (stambanden) en Antonino Fogliano leidt zijn Tsjechische ensemble met veel aplomb.
Van deze opera bestaan reeds een dvd van het Rossini festival o.l.v. Michele Mariotto (Arthaus 108.062) en een cd opname van Richard Bonynge (Bongiovanni GB 2131/2) uit 1992. Maar er is alle aanleiding om de voorkeur te geven aan deze jongste uitgave die een nuttige aanvulling op de Rossini discografie biedt.