Rode: Vioolconcerten nr. 1 in d op. 3, 5 in D op. 7 en 9  in C op. 17. Friedemann Eichhorn met het Jena filharmonisch orkest o.l.v. Nicolás Pasquet. Naxos 8.572755 (76’27”). 2011

Rode: Vioolconcerten nr. 7 in a op. 9, 10 in b op. 10 en 13 in fis. Friedemann Eichhorn met het SWR Omroeporkest Kaiserslautern o.l.v. Nicolás Pasquet. Naxos 8.570469 (57’59”). 2008

Rode: Vioolconcerten nr. 11 in D op. 23 e n 12 in E op. 27; Air varié in D op. 26. Friedemann Eichhorn met het Jena filharmonisch orkest o.l.v. Nicolás Pasquet. Naxos 8.573474 (62’15”). 2015

Kenners van Beethovens biografie kunnen zich misschien de naam van de Franse violist Jacques Pierre Joseph Rode (1774-1830) herinneren als degene die met aardiger tot Rudolph diens laat vioolsonate ten doop hield en vioolstudenten kennen hem waarschijnlijk als componist van van de 24 Caprices en forme d’études als dankbaar studiemateriaal.

Dat Rode ook strijkkwartetten en dertien vioolconcerten componeerde, is minder bekend. Als leerling van Viotti stond Rode aan de voet van de ontwikkelingen bij de voortreffelijke Franse vioolschool, maar hij was niet alleen in eigen land, maar ook in Rusland werkzaam, verloochende echter zijn afkomst nooit.

Dat hij een dertiental Vioolconcerten schreef die zeer de moeite waard blijken te zijn, toont Eichhorn ondubbelzinnig aan. Hij maakt daarbij gebruik van zorgvuldig voorbereide nieuwe uitgaven, zeker wat betreft de knap gerestaureerde cadensen aangaat.

Solistisch zijn werken bepaald geen makkelijke kluif net alle barrières op het gebied van bijzondere stokvoering, ongewone harmonischen, akkoordspel, snelle loopjes die deze werken opwerpen, al zijn er gelukkig ook pastorale, introspectieve momenten in deze melodieus inventieve werken. 

Elders zijn deze cd’s gewaardeerd met een ‘opname van de maand’ waardering. In elk geval zijn ze zeer de moeite van een nadere kennismaking waard. Het lijkt logisch dat de ontbrekende concerten nr.   2-4 en 8 nog volgen.