Rode: Caprices en forme d’études voor viool nr. 1-24. Elizabeth Wallfisch. CPO 777.129-2 (2 cd’s, 83’45”). 2004

Waar Paganini zijn 24 Caprices in drie afleveringen tussen 1802 en 1817 schreef, publiceerde Pierre Rode ze als tegenhanger van de Franse vioolschool in één worp rond 1815, dus vrijwel gelijktijdig. Toch werden ze een stuk minder bekend, behalve dan voor vioolstudenten. Of die hier tegenwoordig nog gebruik van maken? 

Geschikt daarvoor zijn ze daarvoor zeker, want ze kweken ervaring op alle fronten van de viooltechniek. De stukken  zijn niet gerangschikt op toenemende moeilijkheidsgraad, maar op basis van de kwintencirkel met afwisselend bijdragen in majeur en mineur.

Elizabeth Wallfisch is een oude muziek specialiste en goed toegerust voor dit idioom met haar Petrus Paulus de Vitor instrument uit 1750. Ze speelt met mooie toon, geeft de muziek een charmant en spiritueel aanzien, maar is ook niet vies van lichte blijken van portamento. Exhibitionisme is haar gelukkig vreemd. De muziek zelf komt op de eerste plaats.