Ravel: Pianoconcert in G M. 109; Pianoconcert voor de linkerhand in D M. 108; Gershwin: Pianoconcert in F. Denis Kozhukhin met het Suisse romande orkest o.l.v. Kazuki Yamada. Pentatone PTC 5186-620 (74’55”). 2017

Zelfs de grootste componisten halen zichzelf soms onderuit en Ravel was geen uitzondering. Zo bekende hij dat hij serieus had overwogen om voor zijn Pianoconcert in G de betiteling Divertissement te gebruiken. Maar hoe opgewekt en vrolijk het eerste en laatste deel ook klinken, bevat het werk meer dan geestige snedigheid. Er is ook mysterie, teerheid en drama terwijl het langzame deel een toonbeeld is van Franse elegantie. Het gebruik van een zweep aan her begin van het Concert in G hoort daarop al attent te maken.

Denis Kozhukhin heeft dat alles redelijk goed begrepen en maakt daar in een goede vertolking van de solopartij mooi gebruik van, maar helaas blijven dirigent Kazuki Yamada en het Geneefse orkest steken in een oppervlakkig divertimentosfeer, vol ritmische slordigheden en een suffe aanpak ook in beide andere werken.

Luister maar eens naar hoe het wèl moet van Argerich (DG 447.438.2). En wat Gershwin betreft naar Anne-Marie McDermott (Bridge BRIDGE 0252) en wees blij dat Kozhukhin beter tot zijn recht kwam in Pianosonates van Haydn (Onyx ONYX 4118) en van Prokofiev (Onyx ONYX 4111).