Rautavaara: Vioolconcert; Sibelius: Vioolconcert in d op. 47. Tobias Feldmann met het filharmonisch orkest Luik o.l.v. Jean-Jacques Kantorow. Alpha 357 (58’28”). 2017 

In 2015 behoorde de Duitse violist Tobias Feldmann tot de winnaars van het Brusselse Koningin Elisabeth concours waarna hij meteen een opname kon maken van Vioolconcert nr. 5 van Mozart, de Vioolsonate van Debussy en de Solosonate nr. 4 van Ysaÿe (QEC 2015), het jaar daarop gevolgd voor de Sonate postume van Ravel, de Vioolsonate in D van Prokofiev en de Vioolsonate van Richard Strauss (Alpha 253). Dat leverde niet geringe prestaties op. 

Nu wendt hij zich tot Finse muziek en paarde de Vioolconcerten van Sibelius en Rautavaara. Rautavaara’s werk uit 1977 is tweedelig: tranquillo en energieco en lukte heel mooi, mist hooguit iets van het noordsche karakter dat de Finse opnamen van Jaakko Kuustisto (BIS SACD 1315) en de Portugees (!) Elmar Oliviera (Ondine ODE 881-2) meebrengen, vooral ook dankzij hun begeleidingen

In Sibelius is de concurrentie aanzienlijk groter groter. Daar heeft Feldmann reuzen als Kavakos (BIS CD 500), Heifeitz (RCA 82876-66372-2), Lin (Sony 44548-2) en bij de dames Viktoria Mullova (Philips 464.741-2), Hillary Hahn (DG 477.7346) en Vilde Frang (EMI 684.413-2) voor zich. 

Dat Sibelius hier een pietsie teleurstelt ligt echter niet aan de solist, maar aan het orkest dat zeker in de f finale te slappe koffie schenkt.

Tenzij men de koppeling Sibelius/Rautavaara ideaal vindt, is het verstandiger om tussen de andere opnamen te kiezen. Misschien zou Feldmann eens kunnen overwegen om andere Finse Vioolconcerten van Nordgren, Bergman, Englund, Magnus Lindberg of A last melodioso van Segerstam op te nemen.