Rameau: Suites Les boréades; Dardanus, Castor et Pollux, Les indes galantes, Acante et Céphise, Le fêtes d’héhé, Naïs en Zoroastre. Orkest van de Achttiende eeuw o.l.v. Frans Brüggen. Glosse GCD 921125 (4 cd’s, 4u. 26’22”). 1986-2000

Keurig op alfabet gesorteerd stonden ze al in het platenrek, de suites uit Rameau’s operabaletten:

Les boréales en Dardanus uit 1986 (Philips 420.240-2)

Castor et Pollux uit 1989 (Philips 426.714-2)

Les indes galantes uit 1992 (Philips 438.946-2)

Acante et Céphise uit 1996 (Glossa GCD 921103)

Naïs en Zoroastre uit 2000 (Glossa GCD 921106)

Nu heeft Glossa het geheel herschikt en op vier schijfjes logisch opnieuw uitgebracht. Daarbij valt te bedenken dat de componist reeds de vijftig was gepasseerd voordat hij zich aan het genre opera waagde. Maar hij deed dat vol vertrouwen en maakte zo naam als een van Lully’s beste opvolgers en een van de grootste, briljantste achttiende eeuwse theatercomponisten.

Of Brüggen ooit de intentie had alle balletsuites van Rameau op te nemen? Aan Platée is hij nooit toegekomen, maar daarvoor kunnen we naar McGegan (Conifer 75605-51313-2), voor Pygmalion naar Roy Goodman (Naxos 8.557490), voor Anacréon en Daphnis et Eglé naar Mary Terey-Smith (Naxos 8.553746) en voor Hippolyte et Aracie naar Kuijken (RCA 74321-11569-2). Van Les Paladins schijnt geen suite te bestaan. 

Nu Glossa dit royale pakket aanbiedt, blijkt eens te meer dat geen enkel segment van het operarepertoire een grotere weelde biedt aan orkestrale dansvormen dan de Franse barok en dat niemand anders dan Rameau daar zo met een prachtige mengeling van melodieuze inspiratie, ritmische onweerstaanbaarheid en orkestrale kleuren in voorzag. De handeling van de opera’s mag even worden vergeten.

Misschien is wat Brüggen liet horen niet het laatste woord op het gebied van authenticiteit, maar hij bepaalde wel een heel hoge standaard en laat de muziek met een warme klank, een hecht ensemble en groot stijlgevoel horen.