Rossi: Orfeo. Agnès Mellon (s. Orfeo), Monique Zanetti (s., Euridice), Dominique Favat, (nutrice) Sandrine Piau (s., Aristeo), Nicholas Isherwood (bs., Satiro), Caroline Pelon (Amore), Noémi Rime (Venere) e.a. met Les arts florissents o.l.v. William Christie. Harmonia Mundi HMC 90.1358/60 (3 cd’s, 3u., 59’22”). 1990

Zijn tragicomédie en musique componeerde Luigi Rossi (1597 - 1653) op een libretto van Francesco Buti in 1646 in opdracht van kardinaal Mazarin waarna het werk 2 maart 1647 in Parijs in première ging. Het werk valt op omdat zoveel extra figuren aan het ongelukkige verliefde stel en de overwinning van God op de onderwereld zijn toegevoegd. Behalve de genoemde Prosperina, Himeneo, Endimione, Giunone, Gelosia, Plutone, Caronte, Giove zin toegevoegd. Dat vergt liefst 26 solisten en her is daarom geen wonder dat het werk niet meer in het zelfs bijzondere operabedrijf te horen is.

Maar gelukkig is er deze opname. Daarin komt een heel gamma aan stijlen en vormen verrassend aan het licht, al is Rossi zelf ongecompliceerd fris en licht in de manier waarmee hij met het gegeven omgaat. Daarin vallen de sterrollen toe aan de zeer goede Monique Zanetti als Euridice en Agnes Mellon als Orfeo, net alleen in hun aria’s, maar ook in het duet ‘Che dolcezza e la certezza’. Ook de koorbijdragen zijn trouwens heel goed. Christie weet hoe hij muziek uit de zeventiende eeuw moet behandelen en zorgt voor een fraaie, onthullende interpretatie.

Wie nog wat meer onbekende Orfeo en Euridice muziek wil horen, moet een denken aan Antonio Sartorio (1630 - 1680) met zijn Orfeo uit 1672, waaruit fragmenten fragmenten zijn opgenomen met Philippe Jaroussky en Emöke Baràth (Erato 9029-5851903) en aan L’anima del filosofo ossia Orfeo ed Euridice H. XXVIII/13 van Haydn, bv. met Cecilia Bartoli (Oiseau Lyre 452.668-2).