Rihm; Requiem-Strophen. Mojca Erdman (s), Anna Prohaska (s), Hanno Müller-Brachmann (b) met koor en orkest van de Beierse omroep o.l.v. Mariss Jansons. Neos 1173-2 (79’39”). 2017

Alleen al uit de titels van de veertien delen van Wolfgang Rihms Requiem-Strophen uit 2016  wordt duidelijk dat dit werk een meer dan gewone religieuze betekenis heeft. Het gaat namelijk om: ‘Omnis caro faenum et Omnis Gloria’, ‘Requiem aeternam Dona es Domine’. ‘Kyrie eleison’, ‘Des Todes sicher, nicht der Stunde wann’. ‘De profundis clamavi ad te Domine’, ‘Von Sünden voll, mit jahren überladen’, ‘Psalm De profundig clamavi ad te Domine’, ’Schon angelangt ist meines Lebens fahrt’. ’De Tod ist groß’. ‘Lacrimosa 1, Lacrimosa Dies illa, ’Sanctus Dominus Deus sabaoth’, ‘Der Tod ist groß’, ‘Larimosa 2 Über dir in der Tage Gezweig hängt er’, ‘Agnus Dei Qui tollis peccata’, ‘Epiloog Ich gehe langsam aus der Welt heraus’. 

Daaruit blijkt dat ook algemeen humanistische tendensen in de vorm van in het Duits vertaalde gedichten van Michelangelo Buonarroti en in de epiloog van Rilke zijn geïntegreerd, maar dus heel anders dan bijvoorbeeld in Brahms’ Deutsches Requiem, Deiius’ Requiem en Zimmermanns Requiem für einen jungen Dichter.  

Of achter het indringende en pakkende werk iets van een persoonlijke bedoeling of ervaring schuilt? In ieder geval heeft het werk iets van een mijmering. Het heeft een overpeinzend, maar vrij bitter karakter.

Dat Mariss Jansons zich over zo’n gloednieuw werk ontfermt, verbaast. In zijn Amsterdamse periode blonk hij daarin niet uit, maar het klimaat en het beleid bij de Duitse omroep is waarschijnlijk ook anders. Hoe dat ook zij: de dirigent zorgt voor een opmerkelijke interpretatie die diep indruk maakt, ook dankzij de goede inbreng  van de zangsolisten.