Rubinstein, A.: Pianosonates nr. 1 in e op. 12 en 2 in c op. 20; Serenades nr. 1-3 op. 22. Han Chen. Naxos 8.573989 (78’27”). 2018  

Anton Rubinstein (1829 - 1894) schreef vier Pianosonates en wie het tweetal op deze cd die rond het midden van de negentiende eeuw ontstonden eenmaal heeft gehoord, kan zich slechts verbazen dat ze niet vaker op recitalprogramma’s verschijnen. Misschien was de zorgeloosheid waarmee de in de Oekraïne geboren pianist/componist van Duits-Joodse afkomst met zijn materiaal omging daar wel een reden voor. De Sonates bevatten ook wel wat onbeholpen elementen.

Samen met zijn jongere broer Nikolay maakte hij als wonderkind door Europa en tijden s zijn verblijf in Berlijn tussen 1844 en 1846 leerde hij in Berlijn Mendelssohn kennen. Die had duidelijk invloed op zijn Pianosonate nr. 1, maar bij het scherzo denkt men onwillekeurig ook aan Alkan. De finale is het langste deel.  

Pianosonate nr. 2 ontstond vijf jaar later en laat een wat moeizaam contrapunt in het eerste deel horen. Het tweede deel bevat een thema met variaties, waarin hij even iets uit Schumanns Kreisleriana lijkt te citeren. De sonate eindigt stormachtig in mineur.

Als cd première vond Chen ook nog een plaatsje voor een ‘andantino con moto’, een ‘moderato’ en een ‘allegretto’ als Serenades uit 1855 bij wijze van cd première.

In aanmerking nemend dat Rubinsteins stijl als componist en de uitvoering door Han Chen op één lijn zitten, is het opvallend hoe succesvol de mooi klinkende opname is. Ook opvallend is hoe genietbaar deze muziek met zijn mooie romantische en lyrische gedachten is. Enige flamboyante momenten springen eruit.

Indertijd maakte Leslie Howard een opname van de vier Sonates (Hyperion CCD 22007, 2 cd’s).