François-Xavier Roth: The Panufnik legacies I. McCormack: ‘Incentive’; Mason: ‘…From bursting sure escaping…’; Piper: ‘Flēotan’; Gynn: ‘Sakura’; Nesbit: ‘Parallels 1 en 2’; Yarde: ‘Rude awakening 1’; Suckling: Fanfare for a newborn child’; Mayo: ‘Thema’; Winters: ’Sudden squail, sudden shadow’; Maistorovici: ‘Halo’. Met het Londens symfonie orkest. LSO Live LSO 5061 (  ). 2012

François-Xavier Roth: The Panufnik legacies II. ‘Various Panufnik variations’; Ward: ‘P-p-paraois’; Putt: ’Spral’; Parker: Captured’; Ashton: ’Spindrift’; Moriary: ‘Granular fragments’; Ogorek: ‘As though bird’; Chadburn: ‘Brown leather sofa’; Bashrael Turk: ’Tmosis’; Kaner: ’The caligrapher’s manuscript’. Met het Londens symfonie orkest. LSO Live LSO  5070 (75’54”). 2015

François-Xavier Roth: The Panufnik legacies III. Witter-Johnson: ‘Fairtrade?’; Campbell: ‘Frail skies’; Horrocks-Hopayian: ‘A dancing place’; Shin: ‘In this valley of dying stars’; Rith, A.: ‘Bone palace ballet’; Sergeant: ‘But today we collect ads;; Giguère: ‘Revealing’; Siem: ‘Ojos del cielo’; Morgan-Williams: ‘Scoot’; Taplin: ‘Ebbing tides’; Ashby: ‘Desires’; Lee: ‘Brixton briefcase’. Met het Londens symfonie orkest. LSO Live LSO 5092 (67’43”). 2019

Sinds 2005 organiseert het Londens symfonie orkest concerten waarop jonge componisten regelmatig hun nieuw, echt korte, slechts ongeveer drie minuten durende orkestwerken kunnen laten horen om daarmee de aandacht op zich te vestigen. Gefinancierd wordt dit Panufik Scheme  met fondsen van de Pools-Britse componist Andrzej Panufnik (1914 - 1991) die door zijn weduwe worden beheerd en waarvan de concerten zijn toevertrouwd aan dirigent François-Xavier Roth.

Lady Camilla Panufnik zegt daarover: ‘Mijn man kreeg drie opdrachten en nam het meeste van zijn symfonische werken met het LSO op. Hij was bezorgd hoe huidige componisten hun werk op niveau konden laten horen. Hier is hun kans om dat in een daarvoor ingerichte workshop van alle kanten te belichten’. 

Voor dat doel doel worden ze bijgestaan door de ervaren collega’s Christian Mason en Colin Matthews. De gekozen voorbeelden zijn wat te kort om op grond daarvan conclusies te trekken. Aanzetten tot grote meesterwerken heb ik niet gehoord, maar dat is misschien wat unfair.

Wat me belangrijker lijkt, is dat dit initiatief navolging krijgt. Naarmate de overheid zich door bezuinigingen en soms wat wonderlijke, aanvechtbare keuzes uit het cultuurleven terugtrekt, ontstaat meer behoefte aan een mecenaat dat die leemte vult. Wie meldt zich?