Roger-Ducasse: Barcarolles nr. 1-3; Études nr. 1-3; Arabesques nr. 1 en 2; Rythmes; Sonorités. Patrick Hemmerlé. Melism MLSCD 013 (68’13”). 2018 

De in Bordeaux geboren Jean Jules Aimable Roger-Ducasse (1873 - 1954) studeerde piano by Bériot en compositie bij Fauré in Parijs waar hij zelf later les ging geven. Maar hij was tevens inspecteur van het zangonderwijs aan plaatselijke scholen en later algemeen inspecteur van het muziekonderwijs. Uit de gedistingeerdheid van zijn kamermuziek en zijn pianowerken spreekt de geest van Fauré. Maar net als zijn tijdgenoot Charles Koechlin ging hij na zijn dood al vrij snel tot de vergetenen behoren.

In zijn programmatoelichting schrijft Patrick Hemmerlé wat dit in de hand kan hebben gewerkt. Om te beginnen schijnt de componist nogal een misantroop te zijn geweest die niet veel sympathie wekte en wat asociaal overkwam. Verder schijnt hij ook tegenover zijn vertolkers niet erg aardig te zijn geweest. Maar de belangrijkste reden was dat zijn baan als inspecteur zijn activiteiten al componist in de weg stond 

Toch is het goed om eens naar wat werken van hem te luisteren juist omdat ze niet in de Franse impressionistische traditie staan en de nodige verborgen complexiteiten tonen. Erg wiegend zijn bijvoorbeeld de naar het voorbeeld van Chopin opgezette Barcarolles niet en wie in nr. 1 naar de linkerhand luistert, hoort haast een heel verschillende compositie.

In Étude nr. 1 is het haast omgekeerd. Daar speelt de rechterhand flitsende figuurtjes, terwijl de linkerhand de melodie voert. Zo speelt de componist een kat en muis spel met de piano. Ook de titels Barcarolle, Étude en Arabesque hebben weinig betekenis en zijn bijna uitwisselbaar. Maar dat doet er eigenlijk minder toe.

De muziek is best interessant en het is goed er ruim een uur aandacht aan te besteden. Zeker omdat Hemmerlé niet alleen over grote vingervaardigheden beschikt, maar ook zorgt voor vaart en een vloeiend legato dat her muzikale uurwerk gesmeerd gaande houdt. Ik vind het boeiend. Het schijnt dat hij nog een vervolg in petto heeft. Anders zijn daar Martin Jones en Adrian Farmer die de volledige solopianowerken en vierhandige composities in 2014 opgenomen (Nimbus NI 5927 (3 cd’s) voor wie nu reeds geen genoegen neemt met minder.