Rameau: Les Boréades. Deborah Cachet (s., Alpise), Caroline Weynants (s., Sémire), Mathias Vidal (t., Abaris), Benedikt Kristjánsson (t., Calisis), Benoît Arnould (b., Adamas), Tomás Seic (b., Borilée), Nicolas Brooymans (bs., Borée), Lukás Zeman (b., Apollon), Helena Hozová (s., L’Amour), Pavla Radostová (s., Polymnie), Anna Zawisa (s., première nymphe) en Tereza Malickayova (s., deuxième nymphe) met het Collegium 1704 o.l.v. Václav Luks. Versailles CV 5026 (3 cd’s, 2u., 45’16”). 2020
Les Boréades is de laatste opera uit 1763 van Rameau (1683 - 1764); zelf heeft hij deze niet meer zien en horen opvoeren. Het libretto van de tragédie lyrique is van Louis de Cahusac. De handeling gaat over Alphise, de koningin van Bactria wier afkomst onbekend is en die verliefd is op Abaris en met hem gaat trouwen, maar omdat ze volgens de tradities van haar land met een afstammeling van Boreas moet trouwen, treedt ze af. Dat wekt de woede van Boreas die de bruiloft verstoort en haar naar zijn koninkrijk ontvoert. Met hulp van Apollo en de muze Polyhymnia begeeft Abaris zich op weg om haar te bevrijden. Hij daagt Boreas en diens beide zonen uit meteen magische gouden pijl. Apollo grijpt als deus ex machina in en onthult dat Abaris de zoon van hem en een Boreadische nimf is, Daardoor staat niets meer het huwelijk van Abaris en Alphise in de weg.
Van dit werk bestaat al een cd opname uit 1982 van John Eliot Gardiner (Erato 2292-45572-2) en een dvd opname uit 2004 van William Christie (Opus Arte OA 0899 D).
Het gaat om een werk over de ware liefde die overwint, wraakzuchtige goden en razende stormen. Begeleid door heel levendige muziek vol elementaire kracht. In de Opéra royal de Versailles, waar het werk voor het eerst klonk, gaf de Tsjechische dirigent en klavecinist Václav Luks met een zeer gemengde solistenbezetting en zijn oude muziekensemble Collegium 1704 die meteen werd opgenomen.
De Belgische Deborah Cachet met een wat donkergekleurde stem en een rijke expressie als Alphise en Mathias Vidal met zijn fraaie voix mixte als Abaris vormen een teer liefdespaar in het centrum van de geschiedenis. Benedikt Kristjánsson zorgt voor een verrassende invulling vol bravour van de rol van Calisis. Verder moet vooral de Sémire van Caroline Weynants worden geprezen. Ook de andere rollen zijn meer dan naar behoren bezet. Het orkest speelt heel vitaal wat niet alleen de storm (met windmachine, donderplaat en pauken) in de derde akte, maar ook de divertissements en balletten ten goede komt en voor veel theatrale barokenergie zorgt.
Een hoogtepunt is natuurlijk wanneer Aphise in de laatste acte geketend is wordt gepijnigd voordat de verlossing komt. Dit is een uitvoering die het hart haast nog warmer doet kloppen dan de vorige. Mogelijk omdat het om een zaalreportage gaat waarin iedereen al het haalbare geeft. Een compliment ook voor de vrij luxueuze uitgave. Alleen een groter lettertype was aangenamer geweest. De tekst op de achterzijde van het uitklapbare album is alleen met een loep te lezen.