Reis: Fluxus. Clara Saliero (fl), Duo Contracello (Sophie Coderre vc en Francis Palma-Pelletier cb), Pinar Dinçer (va) en het Aleph gitaarkwartet. Kairos KAI 0015080 (50’13”). 2020

 

Wanneer ik niet toevallig deze cd in handen had gekregen, had ik waarschijnlijk nooit wat geweten van de Portugese componist Jaime Reis (1944). Veel meer weet ik nog steeds niet van hem, want de toelichting bestaat vooral uit werkbeschrijvingen. Ook Wiki is niet erg behulpzaam, want daarin wordt alleen een aantal landen genoemd (van Oostenrijk, Polen, Oekraïne, Turkije via Singapore, Hong Kong en Taiwan naar Brazilië en terug naar België en Frankrijk. Nederland is niet genoemd. Verder is alleen een lange, in 2018 opgemaakte lijst met werken, waarin van Fluxus de delen ‘Pas trop haut dans le ciel’, ‘Drag’, ‘Dimensionless sound’, ‘Transitional flow’ en ‘Lift’ worden genoemd. Op de cd wordt een andere volgorde aangehouden en zijn daaraan ‘Vortex’ en ‘Schubkraft’ toegevoegd. Of we bij Reis net als bij Boulez met een werk dat voortdurend in uitvoering is te maken hebben?

Dat het om een beschrijving van dagelijks in de natuur praktisch voorkomende verschijnselen gaat, is wel duidelijk. Maar in plaats van zich daarover het hoofd te breken, is het interessanter onbevangen na ar de muziek te luisteren. Die wordt gespeeld door kleinschalige bezettingen van een opvallende samenstelling met fluit, altviool, cello, contrabas en een gitaarkwartet, dat bestaat uit Andrés Hernández Alba, Tillmann Reinbeck, Wolfgang Sehringer en Christian Wernicke.

Dat leidt tot interessante klankcombinaties en boeiende effecten. Het vereist bij het luisteren ook enige gewenning, maar blijkt zeer de moeite te lonen omdat er zo goed wordt gespeeld. Het maakt nieuwsgierig naar andere werken van Reis met veelbelovende titels als ‘Area exipere’, ’Sândalo prata’, ‘Voces exipere’, ’16 Channels in a dome distribution’ en ‘A omnisciênia é um colectivo’. Voor de Nederlandse Fluitacademie is er nog ’12 Flutes’ uit 2018.