Raaff, de: Oratorium Atlantis: Marisol Montalvo (s) en Mark Stone (b) met het Radio filharmonisch orkest en het Groot omroepkoor o.l.v. Marcus Stenz. Challenge CC 72808 (47’55”). 2016

 

De Amerikaan Hart Crane (1899 - 1932) inspireerde met zijn gedicht Brooklyn Bridge in 1988 Tristan Keuris tot zijn To Brooklyn Bridge (Emergo EC 3939-2) en met Atlantis ook Robin de Raaff in 2016. Maar De Raaff gebruikt bijvoorbeeld ook teksten van Plato over dit verdwenen mythische paradijselijke eiland tussen de Monte Hacho in Afrika en de rots van Gibraltar (samen vertegenwoordigd door twee harpen) dat door de golven werd verslonden. Aan de hand van die teksten schetst hij een somber en pessimistisch toekomstbeeld van de mens die door dom egoïstisch gedrag het eigen overleven en de toekomst van de aarde bedreigt.

Omdat hij net aan dit oratorium werkte toen Pierre Boulez stierf, is het aan hem opgedragen. Het werk beleefde 23 september 2016 in Utrecht zijn première en de bij die gelegenheid voor de radio gemaakte opname verschijnt nu op cd. Of er naderhand nog uitvoeringen van zijn geweest?

Bijzonder aan het werk is dat het in tegenstelling tot de meeste oratoria niet het traject van donker naar licht aflegt, maar juist van licht naar donker, passend bij het dramatische onderwerp en als waarschuwing voor wat komende generaties kan overkomen wanneer niet tijdig drastisch wordt ingegrepen.

De mooi door Marisol Montalvo en Mark Stone gezongen teksten zweven fraai boven de orkestklanken en laten niet na indruk te maken, maar laten gelukkig ook een sprankje hoop in hun waarschuwing tegen wat er mogelijk staat te geuren als ze zeespiegel stijgt en het voortbestaan van leven op deze planeet wordt bedreigd. Het werk telt veertien delen om dat in ruim drie kwartier duidelijk te maken. Best imposant en tot nadenken stemmend.