Rameau: Les surprises de l’amour. Virginie Pochon (s., ), Caroline Mutel (s., Venus, Amour), Amel Brahim-Djeloul (s., Adonis), Karine Deshayes (ms., Diana, Urania, La grande prêtresse) Anders Dahlin (t., Mercurius, Linus, Agathocle). Pierre-Yves Pruvot (b., Apollo) en Jean-Sébastien Bou (b., Anacreon) e.a. met Les nouveaux caractères o.l.v. Sébastien d’Hérin. Glossa GCD 922701 (3 cd’s, 2u., 26’28”). 2013
Rameau: Les surprises de l’amour (ged). Les musiciens du Louvre o.l.v. Marc Minkowski. Erato 2292-45004-2 (51’32”). 1987
‘De verrassingen van Cupido’ is een opéra-ballet van Rameau die in 1758 voor het eerst werd opgevoerd en die later nog aan wat herzieningen werd onderworpen. Het werk gaat over drie verhalen waarin de liefde de strijd aangaat tegen agressie (L’enlèvement d’Adonis), onverschilligheid (La lyre enchantée) en de drank (Anacréon). Dat alles in de vorm van heel fraaie aria’s, duetten, dialogen op meesterlijke muziek en vergezeld door strijd, slaaptaferelen, veel dansen en ook dondereffecten.
De zangers beelden een aantal mythologische figuren, zoals Cupodo zelf, zijn moeder Venus, de jager Diana, de sirene Partenope, de muze Urania en de drankzuchtige minnaar Anacreon uit. In het oorspronkelijke werk speelde zelfs Madame de Pompadour een rol.De achtergrond van deze opera is wat verwarrend.nHij werd voor het eerst in 1748 in Versailles opgevoerd en bevatte een tropische proloog en twee aktes of entrées. In 1757 werd het werk in Parijs opnieuw opgevoerd, maar nu zonder proloog en met een nieuwe ouverture en een nieuwe derde entrée: Anacréon. Daarna volgde een derde opvoering in 1758 met opnieuw wijzigingen van de tweede entrée, La lyre enchantée. In deze uitvoering is Les sibarites weggelaten omdat we al beschikken over Anacréon.
De sfeer en het karakter van deze opera vertonen veel overeenkomst met die van Les indes galantes. Wat opvalt zijn verder de prominente rol van de declamatorische recitatieven en het koor en- uiteraard - het ballet met zijn Italiaanse invloed. De Ouverture is een fijne driedelige Sinfonia. Een hoogtepunt is het sensuele duet uit de eerste entrée L’enlèvement d’Adonis. Het beste van het werk is tot het laatst bewaard.
Er wodt over de hele linie goed, maar niet opmerkelijk gezongen. Wat raadselachtig is waarom aan de continuokant een gamba is toegevoegd.
Voor wie liever opera-zonder-zang hoort, is er een bondiger alternatief van Minkowski. Samen met William Christie is Marc Minkowski een specialist op het gebied van de Franse barokopera. Op Archiv nam hij vier van Rameau’s opera’s op en hier brengt hij Les surprises de l’amour als een danssuite met elf deeltjes: de Ouverture, gevolgd door ‘Ritournelle’, ’Entrée des jeux’, ‘Rigaudon’, ‘Entrée des suivants’, ‘Mouvement de chaconne’, ’Annonce de chasse’ (‘Descente de Diane’, ’Sommeil d’Endymion’, ’Air pour Diane’, ‘Majestueusement’), ’Rondeau 1’, ’Sarabande’, ’Annonce de chasse’, ‘Entrée des sirènes’, ‘Sommeil d’Anacréon’ en ‘Gavotte tendre pour les graces’.
Muziek die als fluweel het gemoed raakt.