Rota: Kamermuziek. Trio voor fluit, viool en piano; ‘Wals’ op de naam Bach; ‘Piccola offerta’ voor blaaskwintet; Nonet; Trio voor klarinet, cello en piano; Préludes voor piano nr. 2 en 13 in d. Éric le Sage (piano), Emmanuel Pahud (fl), Paul Meyer (kl), Daishin Kashimoto (v), Joaquin Riquelme García (va), Aurélien Pascal (vc), Claudio Bohórquez (vc), Olivier Thiery (cb), Gilbert Audin (fag), Benoît de Barsony (hrn) en François Meyer (h). Alpha ALPHA 746 (62’25”). 2020
Net als Korngold was de Italiaanse componist Nino Rota (1911 - 1979) een muzikaal wonderkind dat op elfjarige leeftijd al zijn Oratorium ‘De jeugd van Johannes de Doper’ schreef. Hij studeerde in de V.S bij Fritz Reiner, maar ontmoette daar ook Stravinsky en Toscanini. Later werd hij vooral beroemd met zijn filmmuziek, maar hij componeerde ook ongeveer honderdvijftig ’serieuze’ werken. Die hebben meestal een licht, helder en elegant karakter en vertonen invloeden van Debussy en Ravel maar ook van Auric, Poulenc en Tailleferre uit de Groupe Les Six in een periode dat Rota daarvoor open stond.
De uitvoeringen zijn toevertrouwd aan leden van het Salon de Provence festival. Het Trio voor fluit, viool en piano is uit 1958 begint heel urgent, maar vervolgt op meer ontspannen manier met ideeën van een dans, een flirt en een vriendelijke finale. Het andere Trio uit 1973 is een laat werk en heeft het kenmerk van een door ervaring geschraagd rijp werk met een enigszins vergelijkbare sfeer, maar klinkt alleen als gevolg van de bezetting anders.
De korte ‘Piccola offerta’, zijn ’Musikalisches Opfer’ voor blaaskwintet is ééndelig en uit 1943. Een stuk vol levendige charme en humor. Het Nonet is een brok muziek waarin wordt teruggekeken naar negentiende eeuwse salonmuziek met verrassingen in de vorm van felle bijdragen van fluit en hoorn en bevat een andante dat is als een zwoele zomeravond met dreigend onweer uit de verte.
Het gemengde ensemble dat al deze muziek voor zijn rekening neemt, heeft zich goed voorbereid en zorgt voor fraaie uitvoeringen die Rota eens van zijn niet-filmische kant laat horen.