Ravel: Pianotrio in a; Saint-Saëns: Pianotrio nr. 2 in e op. 92. Sitkovetsky trio. BIS SACD 2219 (60’58”). 2020

 

Elegant is een begrip dat vaak goed van toepassing is op de werken van Saint-Saëns, maar het rijpe Pianotrio nr. 2 van Saint-Saëns uit 1892 onttrekt zich aan dit begrip. Het is een vrij uitgebreid vijfdelig bloedserieus werk in de vorm van een symmetrische boogvorm, vervuld van een gevoel van berusting. Twee substantiële, dramatische allegro’s omhullen drie korte delen; een echt langzaam deel en een scherzo ontbreken. 

Het uit Alexander Sitkovetzky (v), Isang Enders (vc) en Wu Qian (piano) bestaande Sitkovetzky trio is zich daarvan bewust en voert het werk met veel ernst uit, maar het draagt ook de nodige passie en drama bij om het geheel het recht te doen waarop het aanspraak maakt. 

Hoe anders van aard is het Pianotrio van Ravel dat hij in 1914 kort voor het uitbreken van W.O. 1 componeerde. Ravel had moeite met het genre omdat bij bevreesd was voor een onbalans tussen strijkers en piano. Maar met o.a. Saint-Saëns als helder voorbeeld vond hij daarvoor een goede oplossing. Belangrijker zijn andere invloeden in dit trio. Ravel bracht in Baskenland, waar hij werd geboren door en bracht in het eerste deel ‘Baskische tinten’ en de karakteristieke ritmen van de  ‘zortziko’ aan. Ook die aspecten krijgen de volle aandacht. Vooral mooi geslaagd is de ‘passacaille’.

Dat het Sitkovetzky trio deze werken bijzonder goed uitvoert, is te ervaren bij vergelijking met de opname van het Fidelio Pianotrio (Resonus RES 10173) uit 2016; dat draagt beide trio’s te nuchter zakelijk voor. Ravel verdraagt dat enigszins, Saint-Saëns met zekerheid niet.