Radigue: Oeuvres électroniques. INA GRM INA 8060/74 (14 cd’s, 14u., 20’18”). 2018 

 

Toen ze in 1970 in New York was, kwam de Franse componiste Élia Radigue voor het eerst in contact met een synthesizer. Het was een van de eerste types, een Buchla die meer leek op een oude telefooncentrale met een schakelbord vol draaischijven en snoeren. Het was een apparaat dat door Morton Subotnik was geïnstalleerd in de New York School of Arts. De française kon er weinig mee beginnen. 

Radigue studeerde bij Perre Schaeffer en Pierre Henry, de Franse pioniers op het gebied van elektronische muziek. Op aandringen van laatstgenoemde ontwikkelde ze haar eigen aanpak. ‘Ik was vooral gesteld op langzame delen, zoals dat van Ravel’s Pianoconcert in G’. Ze besefte dat synthesizers, meer in het bijzonder de Amerikaanse ARP 2500, veel konden betekenen voor haar meditatieve stijl. 

Ze bouwde klanken op met wisselende frequenties en modulaties wel tot veertig diverse toe. ‘Ik kon het geluid van binnenuit bewerken. Zo kon ik als het ware van een berg een kom maken’.

Bijna vijftig jaar later is er dit cd album met twintig van haar zevenentwintig   elektronische composities.  Werken als ‘Adnos 1-3’, ‘Arthesis’. ‘Biogenesis’, ‘Chry-ptus’, ‘Geelriande’. ‘Jetsun Mila’ 1-2, ‘Mila’s song in the rain’. ’Occam 1-4’, ‘Occam océán’ en ‘Occam river nr. 1’.

In 2004 kwam de ommekeer. Na kritiek van de contrabassist Kasper Toeplitz schreef ze op diens verzoek een instrumentaal werk en sindsdien laat ze de synthesizer links liggen. In die zin gaat het hier om een historische opname.