Röntgen: Symfonieën nr. 7 in f, 11 in g ‘Wirbel’, 12, in C ’Babylone’ 14 in D ‘Winterthur’, 22 in Fis, 23 in c, 24 in E. Brandenburgs Staatsorkest, Frankfurt en Helsingborg Symfonie orkest o.l.v. David Porcelijn. CPO CPO 777.309-2 (2 cd’s, 1u., 43’04”). 2007

 

Als ik goed heb geteld, schreef Julius Röntgen (1855 - 1932) in totaal 24 Symfonieën. David Porcelijn had zich tot doel gesteld ze alle op te nemen, maar daar is het blijkbaar niet van gekomen. Behalve de hierboven genoemde werken zijn er wel opnamen van de Symfonieën nr. 8 en 15 e.a. (CPO CPO 777.307), 9 en 21 e.a. (CPO 777.120) en de Symfonie nr. 10 ‘Walzer’ e.a. (CPO 777.308-2) plus de Symfonie nr. 18 in A e.a. (CPO CPO 777.255-2).

Deze werken laat horen hoezeer Röntgen gedurende het begin van de negentiende eeuw, komend uit Duitsland, tot de verbeeldingsvolste Nederlandse componisten behoorde. Helaas zijn de Symfonieën in zeven gevallen slechts ééndelig en vrij kort met een uitvoeringsduur van tien tot vijftien minuten.

Wat we nu van zijn muziek vinden is ‘in the ear of the listener’, maar de Engelse musicoloog Donald Tovey (met wie Röntgen bevriend was) had een grote pet voor hem op. Die beschouwde Röntgen ‘als de laatste schakel in de keten van Beethoven, Schubert en Brahms’.

Geen wonder dat de componist zich heel geëerd voelde en als dank zijn Symfonie nr. 10 de titel ‘Edinburgh’ gaf ter ere van Tovey. Ook nr. 14 (naar het model van Haydn) met de titel ‘Winterthur’ was voor Tovey bedoeld, ditmaal omdat hij in deze Zwitserse stad was getrouwd.

David Porcelijn moest naar het buitenland om er deze fijne opnamen van te maken.

Eveneens begin deze eeuw maakte Hans Leenders met het Noord Nederlands orkest opnamen van de Symfonieën nr. 9 en 21 en de Symfonie voor sopraan en orkest nr. 8 (Cobra 0017).