Ravel: Boléro; Rapsodie espagnole; Suite Daphnis et Chloé nr. 2; Honegger: Symfonie nr 2 in D H. 153. Orchestre de Paris o.l.v. Charles Munch. EMI 567.595-2 (75’15”). 1968

Een paar maanden voor zijn dood tijdens een tournee met dit kort tevoren geformeerde Franse orkest maakte de onderschatte, flamboyante Charles Munch, die dergelijke werken ook al in zijn jaren in Boston voor RCA had laten vastleggen deze opname.

Het zijn vertolkingen van grote waarde, meer dan terloopse herinneringen en ze ademen een sterke persoonlijkheid, een intense expressie en een aangename finesse. Nog afgezien van de mooie Ravelbijdragen, die ongeveer op één lijn kunnen worden gesteld met wat Monteux (Decca, Philips), Dutoit (Decca) en Abbado (DG) op dit gebied lieten horen, is de aanvulling met Honeggers tweede symfonie voor strijkorkest met obligate trompet van grote waarde. De dirigent had een speciale band met het werk dat hij graag propageerde nadat hij er de première van had gegeven en waarmee hij vertrouwder was dan bijvoorbeeld Karajan (DG), Schwarz (Delos) en Zinman (Decca)