Ravel: Pianoconcert in G; Pianoconcert voor de linkerhand; Valses nobles et sentimentales. Krystian Zimerman met het Cleveland orkest c.q. Londens symfonie orkest o.l.v. Pierre Boulez. DG 449.213-2 (55’45”). 1994/6

De belangrijkste reden waarom deze opname zo’n geslaagde indruk maakt wordt gevormd door de combinatie van een hoge mate aan technische beheersing en precisie en een heel natuurlijke, idiomatische expressiestijl. Het eerste deel van het concert in G verrast niet alleen met zijn helder sprankelende klank, maar haast meer nog door de uitgelatenheid en de vlotte manier waarop de bluesachtige frasen in het totaalconcept zijn ingepast. In het langzame deel wordt de gevoelige manier waarop Zimerman de lange beginmelodie speelt weerspiegeld door de prachtige althobosolo aan het eind van dat deel terwijl alle betrokkenen in de onbesuisde finale telkens aan frisse aanpak weten te vinden voor iedere volgende wending.

Zimermans grote technische beheersing is evenzeer duidelijk in het linkerhand concert; tegen het slot, in het lange crescendo van toon en intensiteit beheerst hij alle aspecten krachtig en overtuigend. Boulez en het orkest scheppen aan het begin van het allegro een sinistere sfeer, niet door overdreven te keer te gaan, doch de ontwikkeling in evenwicht te brengen en voor extra helderheid te zorgen.

Ook de Valses klinken prachtig, vol fraaie tempofluctuaties en met mooie solobijdragen van de Clevelanders. In de epiloog heerst een fijn contrast tussen vaagheid en scherpte waardoor de verdroomde dansvisioenen tegelijk heel levendig en onrealistisch klinken.

Alternatieven? Quéffelec (Erato 8573-89232-2) en Collard (EMI 574.749-2) voor beide concerten. Michelangeli (EMI 567.238-2) of Argerich (DG 447.438-2) voor het concert in G en Dutoit (Decca 460.214-2) voor de Valses, maar het leidt geen twijfel of de nieuwe DG opname biedt het beste van alle werelden.