Rossini: Péchées de ma vieillesse. Deel 8. Band 4: Quattre hors d'oeuvres, quattre mendiants;  7 deeltjes uit andere Péchées. Paolo Giacometti. Channel Classics CCS SA 24907 (60’06”) 2006

Wie dacht dat Satie de eerste was die pianostukjes bizarre titels gaf, heeft het mis. Natuurlijk, je had al Mozart met zijn variaties over Glucks ‘Unser dummer Pöbel meint’ en Beethoven met zijn bagatel ‘Die Wut über den verlorenen Groschen’, maar Rossini kon er ook wat van in zijn Ouderdomszonden met titels als ‘valse lugubre’, ‘prélude convulsif’, ‘Ouf! Les petits doigts’, ‘Mon prélude hygiènique’, ‘prélude blagueur’ en ‘petit valse de boudoir’.

Paolo Giaciometti leverde zojuist zijn achtste en laatste cd af met al dit moois. Even recapituleren: Van de veertien bundels Péchées de ma vieillesse zijn er zeven (de nrs. 4 tot en met 8 en 10 en 12) gewijd aan muziek voor pianosolo. In totaal bevatten deze zo’n 90 stukjes. Die zouden hiermee dus alle door de in Nederland wonende, werkende en docerende pianist alle op cd zijn gezet, waarmee hij vermoedelijk de eerste is die voor een volledige opname van dit materiaal zorgt.

Omdat goed gereedschap ook in de kunst het halve werk moet zijn, is het uitgangspunt – een Pleyel vleugel uit 1858 - een ideaal uitgangspunt. Giacometti’s aanpak getuigt van een juist gevoel voor ironie en dartelheid – zoet klinken de raisins, bijtend de anchois - maar hij zorgt dat de serieuzer momenten ook hun ware karakter krijgen. Dartelheid en aanstekelijk werkend speelplezier domineren echter het recital en alle waardering past voor de ook opnametechnisch fraaie realisatie van het nu voltooide omvangrijke project.