Rachmaninov: Symfonie nr. 2 op. 27. Londens symfonie orkest o.l.v. Valery Gergiev. LSO Live LSO 0677 (60’53”). 2008

Of Gergiev deze symfonie met de Rotterdammers ooit heeft uitgevoerd? Het staat me niet bij. Hoe dan ook, het werd tijd dat hij het werk vastlegde. Dat gebeurde al 20 en 21 september 2008 in de Barbican Hall en – wie zal het verbazen – het resultaat mag er wezen, ook al is deze Londense zaal in akoestisch opzicht niet optimaal voor een dergelijke grootschalige operatie.

Opvallend en heel positief is dat de dirigent in het eerste deel de herhaling in acht neemt; dat maakt wel dat het werk ruim een uur duurt, maar er is niet in het minst sprake van een saai moment. De eb en vloedwerking van spanning en dynamiek is fraai gekanaliseerd. De paukenslag aan het slot van het eerste deel lijkt kwestieus, maar overtuigt. In het langzame deel valt de fraaie klarinetsolo op. Voortdurend worden de concentratie en de vaart er energiek ingehouden.

Uiteraard zijn er eerdere, eveneens prachtige opnamen van dit werk, maar Gergiev staat in dit gezelschap zijn mannetje. Het gaat bijvoorbeeld om de pakkend agerende Iván Fischer (Channel Classics CCSSA 21698), de onderkoelde Pletnev (DG 439.888-2), de voortvarende, warmbloedige Ashkenazy (Decca 448.126-2) en de langzamerhand wat verouderd aandoende Previn (EMI 566.982-2) uit 1975. Eén prachtversie meer dus.