Rachmaninov: Symfonie nr. 2 in e op. 27; Liadov: Het betoverde meer. Orkest van de Santa Cecilia academie Rome o.l.v. Antonio Pappano. EMI 949.462-2 (66’43”). 2009

Behalve in operarepertoire stond het nu met straffe hand door de Engele Italiaan Pappano geleide Romeinse orkest niet in erg hoog aanzien, maar een Europese tournee waarin ook Amsterdam werd aangedaan, leerde anders: het ensemble is intussen een volwaardig orkest op wereldniveau en kan zich in het grote, brede repertoire meten met menig ander topensemble. Ook in Russisch repertoire?

Ja, duidelijk en dat is curieus genoeg juist een kwestie van grote discipline die je bij een Italiaans orkest niet in de eerste plaats verwacht. Kennelijk heeft Pappano misschien juist daarom veel aandacht besteed aan een zorgvuldige invulling van alle, soms priegelige details die de componist in zijn partituur noteerde: plotselinge tempomodificaties, pittige sforzandi en dergelijke. Maar de grote dramatische lijnen werden ook niet uit het oor verloren. Slavische weemoedigheid, aangelengd met Latijns vuur. Voeg daarbij de Latijnse helderheid van het orkestspel (en de mogelijk extra inspirerende ‘live’ opname) en het resultaat mag er wezen. Een vergelijking met de mooiste opnamen tot nu toe van o.a. Fischer (Channel Classics CCSSA 21698) en Ashkenazy (Decca 448.116-2, 3 cd’s) valt zeker niet ten nadele van Pappano uit. De Philips opname van Gergiev zal wel niet meer verkrijgbaar zijn.

Om in de stemming te komen klinkt eerst eveneens heel geïnspireerd Liadovs sfeervolle, bijna magische Het betoverde meer. Sinaiski (Chandos CHAN 9911) deed het niet mooier.