Rachmaninov: Trio élégiaque in g; Tchaikovsky: Pianotrio in a op. 50. Lang Lang (p), Vadim Repin (v) en Mischa Maisky (vc). DG 477.8099 (64’17”). 2009

In een recente Vergelijkende Discografie werd deze opname van het Tchaikovskytrio tot de mooiste uitgeroepen omdat hier net zoals vroeger, maar dan meestal in mindere mate, drie individuele kunstenaars een hecht ad hoc ensemble vormen en hun beste capaciteiten geven aan een heel stijlvolle, geëngageerde verklanking van beide werken.

Het aangenaam verrassende is hier dat Lang Lang weliswaar een dominante rol speelt, maar ook een prima ensemblespeler blijkt te zijn. Het tweede deel begint mild, maar ontwikkelt zich al gauw als kwikzilver over het breed spectrum aan stijlen via de snelle stemmingswisselingen van de muziek met een continu weemoedige grondtoon. Zie eventueel die Discografie voor meer info.

Rachmaninovs enige substantiële pianotrio blijft een betrekkelijke zeldzaamheid in het repertoire, want het is eerder een lelijk eendje dan een Assepoester. Het mankeert niet aan fraaie passages, maar de structuur is vreemd met twee redelijk mooie delen en een finale van uitsmijterkaliber.

Hier slagen de drie toegewijde musici er redelijk in de zwakke plekken te bedekken, Het eerste deel wordt met vaart gebracht, het tweede klinkt ten minste heel muzikaal. Het belangrijkste werk wordt fraai door Lang Lang verzet. Na een Brahmsachtig begin raakt de finale te gauw uitgeput. Hier wordt het team van Berezovsky, Makhtin en Kniazev (Warner 2564-61937-2) dat tot nu toe de beste papieren had, nog overtroffen.