Röntgen: Pianoconcerten nr. 2 in D op. 18 en 4 in F. Matthias Kirschnereit met het NDR filharmonisch orkest Hannover o.l.v. David Porcelijn. CPO CPO 777.398-2 (59’24”). 2008

Hoewel zijn naam nog in de eregalerij op de balkonrand van het Concertgebouw prijkt, staan composities van Julius Röntgen (1855-1932) maar sporadisch meer op het repertoire van Nederlandse ensembles, tenzij er ineens een initiatief wordt ontplooid. In Mengelbergs tijd was dat in Amsterdam anders, maar sindsdien is de Duits-Nederlandse componist wat in vergetelheid geraakt.

Behalve wat hapsnap werk heeft Donemus zich nooit om de componist bekommerd, een aanvankelijk echt Nederlands platenlabel als Philips kwam ook niet verder dan de Oud Hollandse dansen. In zoverre is het wat beschamend dat het aan het Duitse platenlabel CPO van Burkhard Schmilgun is overgelaten om zich nu systematisch en naar het schijnt vrij grondig over Röntgen oeuvre te ontfermen.

Als we ons tot de symfonische werken beperken, is genoeg werk aan de winkel met 21 symfonieën, 7 pianoconcerten, 3 viool- en eveneens 3 celloconcerten, symfonische gedichten als Aus Goethes Faust en meer. Het Storioni trio droeg al twee cd’s met pianotrio’s bij, Liza Ferschtman een paar Vioolconcerten plus een Ballade.

Uit het omvangrijke oeuvre van Röntgen blijkt wel dat hij enigszins een veelschrijver was, maar – geworteld in de Duitse school van Schumann en Brahms – hij was een groot vakman en in de pianoconcerten kwam zijn status van concertpianist hem beslist goed te pas.

In ieder geval is het aangenaam luisteren naar dit tweetal concerten respectievelijk 1879 en 1906 die met veel toewijding en zorg worden uitgevoerd. Alle waardering ook voor de goede inleidingen van Jurjen Vis in het cd boekje.