Rachmaninov: Chopinvariaties op. 22; Pianosonate nr. 1 op 28. Vladimir Ashkenazy. Decca 478.2938 (60’09”). 2010

Eigenlijk zou men verwachten dat Ashkenazy al jaren klaar was met zijn integrale opnamen van alle werken van Rachmaninov waaraan een piano te pas komt. Mis: er blijkt nog val alles – zelfs heel voor de hand liggends – over te zijn en gelukkig ontfermt hij zich daarover nog. 

Wie twijfelt aan een mogelijke instandhouding van Ashkenazy’s pianistische vermogens nu hij zich al jaren op directie toelegde, kan hier horen dat zulks geenszins het geval is. Onwillekeurig denkt men aan de ook meestal dirigerende Daniel Barenboim, die ook als pianist nog op het hoogste niveau meedoet.

Hoewel Ashkenazy het tweetal nu opgenomen werken al eeuwen vaag in zijn repertoire moet hebben gehad, speelt hij ze hier als waren ze eerste ontdekkingen zo fris. Wanneer we een beetje gaan vergelijken blijkt zelfs dat de oude Ashkenazy minstens zo virtuoos, soms zelfs nog vlotter en expressiever is dan zijn meest directe rivaal in dezelfde combinatie werken: Boris Berezovsky (Teldec 4509-90890-2), de tot nu toe beste vertolker van deze werken. Prachtig zoals bij op. 22 uit 1903 het karakter van variatie na variatie is uitgewerkt. Shelley (Hyperion CDA 66009),  Sudbin (BIS CD 1518), Wild (Chessky 58) en Lugansky (Warner2564-63675-2) worden op afstand geplaatst.

Bij de minder bekende Sonate uit 1908 wordt eveneens deel na deel in een vlotte realisatie met warmromantische inslag iets heel moois geleverd. Hier hebben Shelley (Hyperion CDA 66047), Mustonen (Ondine ODE 10825), Biret (Naxos 8.553003) en Ogdon (EMI 567.938-2) het nazien. Alleen al de mooie Decca pianoklank is puur genoegen.