Rossini: Scala di seta, La. Alessandro Corbelli, Teresa Ringholz, Ramón Vargas, Natale de Carolis, Francesca Provvisionato en Fulvio Massa met het Engels kamerorkest o.l.v. Marcello Viotti. Claves CD 50-9219/20 (2 cd’s, 86’16”). 1992

De ouverture van de ‘Zijden ladder’ is een van de bekendste en dus vaak los uitgevoerde stukken van Rossini. Des te beter om hem nu eens in de context van de complete eenakter te horen. In die ouverture kiest Viotti voor een langzame inleiding om vervolgens over te gaan op een heel vlot allegro dat sprankelend door het Engelse orkest wordt uitgevoerd. 

Het werk werd in 1812 voor het San Moisè theater geschreven op een libretto van Foppa en speelt in het achttiende eeuwse Parijs. Dormont is de leraar en gouverneur van de schone Giulia die niets moet hebben van zijn avances omdat ze al is getrouwd met Dorvil die met behulp van een zijden ladder uit het raam van Giulia zijn huwelijkse plichten kan vervullen. Wat volgt is natuurlijk een reeks ingewikkelde handelingen totdat alles op zijn pootjes terecht komt.

Gelukkig is de bezetting van het werk hier beter dan in de andere in Engeland opgenomen werken van Claves. Teresa Rngholz is een warmbloedige en verleidelijke heldin Giulia uit het verhaal; ze brengt fraaie nuancen aan en omdat zij naast de buffo rol van Germano de belangrijkste rol voor haar rekening moet nemen, is succes al deels gewaarborgd. Gelukkig is de Germano van Alessandro Corbelli op gelijkwaardig niveau en ook eersteklas.

De tenor Ramón Vargas zingt als Dorvil onbekommerd, moeiteloos vrijuit – een uitzondering in de reeks van Claves – en de mezzo van Francesca Provissionato (Lucilla) is een bijzonder mooie, levendige nicht van de heldin uit het verhaal en in haar korte aria in militair ritme een bijzonder genoegen.

De opname klinkt warm en redelijk evenwichtig.