Rameau: In convertendo Dominus; Quam dilecta; Deus noster refugium. Sophie Daneman (s) Noémi Rime (s), Paul Agnew (t), Nicolas Rivenq (b), Nicholas Cavallier (bs) met Les arts florissants o.l.v. William Christie. Erato 4509-96967-2 (70’18”). 1994

Zelfs in Frankrijk is weinig bekend dat Rameau de nodige gewijde muziek schreef. Toch droeg hij een aantal prachtige Grands motets in de traditie van Lully en Charpentier aan het repertoire bij die lijken vooruit te lopen op zijn belangrijke bijdragen voor het theater.

Het typisch Franse Grand motet met zijn mengeling van soli, ensembles en instrumentale gedeelten bezit altijd een dramatisch element, maar in een compositie als Deus noster refugium (1715) schuilt een niveau aan intensiteit en opwinding (inclusief een muzikale uitbeelding van een storm) die heel verrassend is.

Of er nog makkelijk aan deze Erato uitgave is te komen? De vertolkingen ademen alle expertise van Christie. De teerdere momenten worden prachtig vorm gegeven, maar wat vooral in  herinnering blijft zijn de rijke klank en de indringendheid die hier zijn gegenereerd.