Reich: Come out; Piano phase; Clapping music; It’s gonna rain. Double Edge (Nurit Tilles, Edmund Niemann (p), Russ Hartenberger, Steve Reich. Nonesuch 7559-79169-2 (56’22”). 1965-1987

De verrassende vroege weken voor magnetische band – My name is, Come out en It’s gonna rain – lopen vooruit op Different trains, The cave en City life en anticiperen op technieken die intussen heel gangbaar zijn in de hip-hop en daaraan verwante stijlen, maar werden gebruikt op manieren die geen navolging vonden.

Come out (1966) is een wezenlijk, kenmerkend stuk van Reich door een aantal redenen: er is sprake van de herhaling van een kleine ‘cel’ materiaal; het is gebaseerd op een fragment opgenomen spraak, de ritmen zijn afgeleid van streektaal patronen, de ontwikkeling komt voort uit faseverschuiving en last but not least: het werk had een polemisch doel.

Come out werd gemaakt voor een benefiet concert ter ondersteuning van zes zwarte jongelui die waren geslagen terwijl ze door de politie gevangen waren. Een van hen vertelde hoe hij bloed uit zijn wonden perste “om bloed tevoorschijn te laten komen om dat te laten zien”, dus om zo de cel te mogen verlaten en naar het ziekenhuis te mogen.

Reich concentreerde zich op de vijf woorden ‘come out to show them’ en onderwierp die aan een simpel proces van faseverschuiving. Het resultaat is een flitsend contrapunt van lettergrepen en fonemen die geleidelijk aan betekenis verliezen en zich ontwikkelen tot een dicht, hypnotisch scherm van sisklanken als abstract geluid.