CD Recensies

REVUELTAS: SENSEMAYA; HOMENAJE A LORCA; PIANOS E.A.

Revueltas: Sensemaya; Ocho x radio; Pianos; Caminando; Este era un rey; Hora de junio; El renancuajo passador; Pieza para doce instrumentos; Homenaja a Federico Garcia Lorca; Pomar: Preludio y fuga rítmicos. Ebony band o.l.v. Werner Herbers. Channel Classics CCS SA 21104 (66’09”). 2003 

 

Silvestre Revueltas (1899-1940) behoort met zijn tijdgenoot Carlos Chávez tot de eerste generatie belangrijke Mexicaanse componisten. Hij was al beroemd voordat hij in Chicago viool ging studeren; later leidde hij een orkest in Texas. Hij vocht aan republikeinse kant in de Spaanse burgeroorlog en terug thuis componeerde hij Homenaje a Garcia Lorca om de in die strijd vermoorde dichter te eren.

Behalve serieuze orkestwerken componeerde Revueltas ook filmmuziek door Redes en La noche de los Mayas. Helaas moest hij ook enige perioden in psychiatrische klinieken doorbrengen en stierf hij al op veertigjarige leeftijd aan alcoholisme.

Zijn bekendste werk is Sensemsaya, ‘gezang voor de doden van een slang’ (1937). Oorspronkelijk  was het werk voor stem en kamerorkest geschreven, maar er werd ook een versie voor groot symfonie orkest (met 14 slagwerkinstrumenten) van gemaakt die Leopold Stokowski ten doop hield en die nu bijvoorbeeld met Salonen (Sony SK 60676) en Dudamel (DG 477.7457) te beluisteren is. 

Wie door deze grootschalige uitvoeringen is voorgeprogrammeerd, zal zich verwonderen en hopelijk tevreden ontdekken dat Revueltas niet alleen een brute lawaaischopper is. Beluister Ocho x radio (1933), een speels octet of Pieza para doce instrumentos (1929), een verder niet getiteld stuk waarvan in de vier delen sprake is van successievelijk van lento tot allegro opgevoerde tempi.  

In El renacuajo paseador ( De zwervende pad, 1933) worden zijn in korte suitevorm citaten en toespelingen verwerkt. Beschreven wordt hoe een pad aan zijn voortijdige eind komt nadat hij met een muis een biertje ging drinken. Ook Caminando (1937) is een juweeltje. 

Este era un rey (Er was eens een koning, 1940) was zijn bijdrage aan een scherpe satire over het fascisme van Luis Córdova. De Preludio y fuga ritmicos (1932) van José Pomar vormt een fraaie afsluiting van dit meesterlijk uitgevoerde en heel goed opgenomen programma.