Rossini: La cenerentola. Cecilia Bartoli, William Matteuzzi, Alessandro Corbelli, Enzo Dara, Michele Pertusi, Fernanda Costa, Gloria Banditelli met het Ensemble van het Stedelijk theater Bologna o.l.v. Riccardo Chailly. Decca 436.902-2 (2 cd’s, 2u. 27’52”). 1992
Rossini: La cenerentola. Teresa Berganza, Luigi Alva, Renato Capecchi, Paolo Montarsolo, Margherita Guglielmi, Laura Zannini met het Schots operakoor en het Londens symfonie orkest o.l.v. Claudio Abbado. DG 415.698-2 (3 cd’s), 459.448-2 (2 cd’s, 2u. 24’09”). 1971
Stendhal omschreef ooit de muziek van Rossini als “zelden subliem, maar geen moment saai”. Die omschrijving past precies op La Cenerentola (Assepoester), een semi-komische zedenpreek over de betekenis van de ware liefde met als uitgangspunt het gelijknamige sprookje van Perrault.
Dat het werk lang wat minder de aandacht trok en niet zo populair was, hangt natuurlijk nauw samen met de zware eisen die aan de titelrol worden gesteld. Deze vergt een combinatie van het bereik van de altstem met de lenigheid en de souplesse van een sopraan.
Maar eens in de zoveel tijd verschijnt er iemand die over een voor dit doel ideale stem beschikt. Dat was duidelijk het geval met Cecilia Bartoli die maakte dat deze opera weer een vooraanstaande plaats in het repertoire kreeg en niet alleen op cd, maar ook op dvd verscheen
In termen van proporties domineren feitelijk de ensembles in dit werk, tenminste voor de tijd die hen is gegund. Maar hoeveel ruimte Rossini ook liet voor letterlijk meerstemmig werk, in deze opera vormt de titelrol de grootste attractie en het dient gezegd: het is een van de mooiste rollen in de Italiaanse opera.
Chailly was altijd een heel geïnspireerde Rossinivertolker en met Cecilia Bartoli heeft hij een van de beste stemmen gevonden voor een rol die haar lichte, flexibele stem precies ligt. Ook in dramatisch opzicht is alles hier goed voor elkaar.
Maar ook de oudere opname van Abbado behoort tot de beste omdat Teresa Berganza zo verre de puur technische zekerheden achter zich laat en haar rol invult met veel levendigheid en pathos. Abbado zorgt voor een lichte toets, maar deze opname is alleen al de moeite dankzij de Spaanse.
Natuurlijk zijn er voor- en nadien heel wat meer opnamen van deze opera verschenen. Zeker als daar uw favoriete zangeres bij is, loont het de moeite om daar eens nader naar te luisteren. Dan gaat het bijvoorbeeld om Jennifer Larmore (Teldec 4509-94553-2 uit 1994) en Vesselina Kasarova (Sony 82876-86500-2 uit 2005). Over een stel fraaie dvd’s hebben we het hier even niet.