Raskatov: In nomine; A la recherche du son perdu (ged.); Ritual 2001; Voices of frozen land nr. 1-7. Elena Vassilieva (s), Mark Pekarski (slagw.), Dmitry Pokrovsky ensemble, Nederlands Blazers Ensemble. NBECD 008 (57’16”). 2001
Raskatov: Dolce far niente. Pieter Wispelwey (vc) en François Castiello met het Nederlands Blazers Ensemble. Eigenwijs EW 9948 (2 cd’s, 1u. 25’47”). 1999
Raskatov: Dramatic games. Tatjana Vassilieva (vc). Accord 472.722-2 (2 cd's, 1u, 41'). 2002
Raskatov: Gebet; I will see a rose at the end of the path. Elena Vissilieva (vc) met het Danel kwartet. Megadisc MDC 7825 (53’38”). 2001
Raskatov: Kaddish. Elena Vassilieva (s) met het Sine Nomine kwartet. Claves 50-2303 (78'12"). 2002
Raskatov: Nunc dimittis. Elena Vassilieva (s) met het Hilliard ensemble en het Dresdens filharmonisch orkest o.l.v. Dennis Russell Davies. ECM 476.6994 (53’02”). 2008
Raskatov: Obikhod; Praise. Hillard Ensemble en Nederlands kamerorkest. Challenge CC 72578 (48’35”). 2011
Raskatov: Paradise lost?. Blazersensemble Sabine Meyer. EMI 557.084-2 (72’34”). 1999
Raskatov: Pas de deux. Elena Vassilieva (s) en Claude Delangle. BIS CD 765 (75’30”). 1995
Raskatov: Sentimental sequences nr. 1-7. Moskou’s Hedendaags muziekensemble. Olympia OCD 283 (55’25”). 1991
Raskatov: The last freedom nr. 1-14. Cappella Amsterdam en Schönberg Ensemble. Et’cetera KTC 9000/18 (69’). 2004
Raskatov: The seasons digest nr.1-24. Gidon Kremer (v) met Kremerata Baltica. Nonesuch 7559-79803-2 (51’26”). 2001
Raskatov: Commentary on a vision; Xenia. Mark Pekarski (slagw) met het Moskou’s Rachmaninov symfonie orkest o.l.v. Valentin Ponkin. Wergo WER 6628-2 (…..). 2000
Raskatov: 5 Minuten aus dem Leben von W.A.M. Kremerata Baltica. Nonesuch 7559-79633-2 (55’). 2000
Raskatov: 5 Minuten aus dem Leben von W.A.M. Kremerata Baltica. Medici Arts 3072238 (dvd, 5’09”). 2002
Op 11 mei gaf de pianiste Tomoko Mukayama met het Residentie orkest o.l.v. Reinbert de Leeuw de wereldpremière van het Pianoconcert van de Russische, meest in Duitsland en Frankrijk levende componist Alexander Raskatov. Begin juni 2010 verraste de Nederlandse Opera de operawereld al met de wereldpremière van zijn opera A dog’s heart op basis van een satire van Mikhail Boelgakov uit 1925 die door de Sovjets in de ban was gedaan en een tiental jaar eerder deden het Nederlands Blazersensemble, het Schönberg ensemble, ook weer Reinbert de Leeuw en cellist Pieter Wispelwey de vaderlandse muziekwereld eer aan met het spelen van eerdere werken van de in 9 maart 1953 in Moskou geboren Rus.
Op internet is het nodige over hem te vinden, maar belangrijker en interessanter is het om hem aan de hand van een reeks versnipperde opnamen nader te leren kennen. Van hem wordt wel enigszins globaal gezegd dat zijn werk goeddeels is beïnvloed door Moesorgsky en Webern. Althans naar de klank gerekend. Daarmee wordt een breed veld geopend dat van het rauwe realistische tot het superbondig aforistische leidt. Muzikale ontwikkelingen verlopen binnen zulke meest korte stukken snel, hebben bij vlagen iets minimalistisch of herinneren ineens even aan Mahler, Shostakovitch en zelfs Messiaen. Maar een duidelijke epigoon is Raskatov niet, daarvoor spreekt hij een te uitgesproken eigen muziektaal.
Soms dekken de titels de lading, zoals bij Nunc dimittis, opgedragen aan de overleden Alfred Schnittke, wiens Symfonie nr. 9 hij voltooide.
Vanwege hun meest korte duur zijn vrijwel alle bovengenoemde werken louter in verzamelprogramma’s ondergebracht. Gelukkig zijn die meestal wel met veel inzicht en smaak samengesteld, zodat ze heel goed kunnen dienen als basis voor verdere muzikale ontdekkingsreizen.