Reinecke: Harpconcert in e op. 182; Symfonie nr. 3 in g op. 227. Elsie Bedleem (hrp) met het Brandenburgs Staatsorkest o.l.v. Heribert Beissel. Signum SIG X117-00 (59’29”). 2001

Eigenlijk verdienen verder maar weinig vergeten componisten uit de negentiende eeuw neer aandacht dan Carl Reinecke (1824-1910) die in zijn tijd zowel als componist als in de rol van pedagoog heel actief was. Hoewel hij bijna tien jaar ouder was dan zijn vriend Brahms, leefde hij tot 1910 en was hij tot op hoge leeftijd productief.

Zijn stijl is aan de conservatieve kant, maar nooit flauw neutraal als ware hij een kruising tussen Mendelssohn en Brahms. Hij gaat uit van interessante thema’s die hij mooi ontwikkelt en fijnzinnig orkestreert, waarbij blijkbaar een voorliefde had voor de hoornklank.

Overeenkomstig de toonaard g-klein is de Symfonie nr. 3 een betrekkelijk dramatisch werk. Beissel is een goede pleitbezorger van dit werk en begeleidt de heel goede harpiste Elsie Betleem in het harpconcert keurig. Ooit vierde Zabaleta (DG 463.648-2) triomfen in dit werk.