Rameau: Grand théâtre de l’amour. Les Indes galantes, Forêts paiibles; Viens, hymen; Arrêtez!.. ici je vois partout l’amour; La nuit couvre les cieux… Vaste empire des mers; Chaconne; Régnez, plaisirs et jeux; Feuillages verts naissez; Ouverture Pygmalion; Les Paladins: Est-il beau?, Pour voltiger dans le bocage; Les fêtes de l’Hymen et de l’Amour ou Les dieux d’Égypte: Contredanse; Naïs: Je ne sais quel ennui me presse; Les Boréades: Un horizon serein; Contredanse; Hippolyte et Aricie: Ritornelle; Anacréon: Tendre amour; Zoroastre: Ballet figuré; Air tendre en rondeau; Zaîs: Coulez, mes pleurs; Dardanus: Sommeil; Castor et Pollux: Tristes apprêts, pâles flambeaux; Les fêtes d’Hébé: Tambourins; Platée: Formons les plus brillants concerts…. Aux langueurs d’Apollon. Sabine Devieilhe (s), Samuel Boden (t), Almery Lefèvre (b), het Parijs’ Jeugdkoor met Les ambassadeurs o.l.v. Alexis Kossenko. Erato 50999-934149-2 (79’52”). 2013

Deze tot de nok gevulde cd biedt een prachtig overzicht van de briljante bijdragen die Rameau aan de Franse opera leverde. We krijgen fragmenten – sommige om even op adem te komen zuiver orkestraal – uit een aantal van zijn werken, waaronder gelukkig ook minder bekende.

Gedragen wordt het recital vooral door de jonge coloratuursopraan Sabine Devieihe die over een prachtige en dus voor deze missie ideale stem lichte, heldere, beweeglijke stem over een groot bereik en vooral een moeiteloos hoog beschikt. Haar gevoel voor expressie en haar dictie zijn ook bewonderenswaardig. We horen vibrato in allerlei gradaties, perfecte trillers ook. Aria na aria klinkt imposant en verbeeldingsvol, maar probeer bij wijze van kostproef maar de stormaria uit Les indes galantes (bandje 17)

Terecht bestaat het programma in essentie uit sopraanaria’s, maar er is ook een duet en een trio.

Les ambassadeurs is een muziekhistorisch goed geïnformeerd orkest; dirigent Alexis Kossenko schijnt een Rameau specialist te zijn, zorgt voor een kleurig klankpalet, waaraan zelfs de musette – soort doedelzak – niet ontbreekt. Waar nodig horen we bliksemschichten, een vulkaanuitbarsting en andere speciale effecten. Een angstig zeeliedenkoortje begeleidt een verdrinkingsscène. Aan een passende theatersfeer ontbreekt het dus niet.

Tot slot gaat de bewondering niet alleen naar de zangeres en de dirigent uit, maar ook naar Rameau met zijn harmonische en coloristische gaven.