Rachmaninov: Pianoconcert nr. 5 (bewerking van Symfonie nr. 2 door Alexander Warenberg). Wolfram Schmitt-Leonardy met het Janácek filharmonisch orkest o.l.v. Theodore Kuchar. Brilliant Classics 8900 (42’36”). 2007

Pianistes als Valentina Lisitsa en Anna Fedorova namen dit zogenaamde Pianoconcert nr. 5 van Rachmaninov op het programma, maar Wolfram Schmitt-Leonardy is tot nu toe de enige die er een normale cd van maakte. 

Natuurlijk is er geen echt Pianoconcert nr. 5 van Rachmaninov, dus waar gaat het hier eigenlijk om? Feitelijk om de Symfonie nr. 2 ‘gehercomponeerd’ en in feite nogal drastisch aangepast tot Pianoconcert door Alexander Warenberg. Van vierdelig werd het stuk driedelig door weglating van het scherzo op het trio daaruit na dat in het adagio is overgeplant. Op de herhaling van de expositie na bleef het eerste deel vrijwel intact. Verder zijn bepaalde harmonieën aangepast.  Aan de finale ontbreekt het tweede van de drie thema’s. Al met al verloor de symfonie zo’n twintig minuten aan lengte , maar wat resteert is in zijn nieuwe gedaante best de moeite waard.

De grootste wijziging betreft natuurlijk de toevoeging van de vleugel die we voor het eerst te horen krijgen na de vrij lange largo inleiding. Tot volle ontplooiing komt de solist in een zware, best ‘echt’ als Rachmaninov aandoende cadens.

Dichterlijke vrijheden genoeg dus in compositorisch opzicht, maar de realisatie daarvan bezit zoveel panache en esprit, romantisch gevoel dat men eventuele bezwaren snel vergeet.

De opname is behoorlijk geslaagd op een helaas wat gangbaar manco na: het hoog klinkt wat dunnetjes; maar verder ken het klinkend resultaat er goed mee door. Met nog geen drie kwartier muziek is het programma wel erg kort.