Boulez: Fluitsonatine; Pianosonate nr. 1; Dérive nr. 1; Mémoriale; Dialogue de l’ombre double; Cummings ist der Dichter. Sophie Cherrier (f), Pierre-Laurent Aimard (p), Alain Damiens (kl), de BBC Singers en het Ensemble InterContemporain o.l.v. Pierre Boulez. Erato 2292-45648-2 (63’12”). 1990

De combinatie van vroege en latere werken op deze cd zal mogelijk gemengde gevoelens wekken. Toch is deze uitgave erg waardevol en we kt deze bewondering voor de integriteit van het geheel. Tot die vroege werken behoren de fluitsonatine en de pianosonate nr. 1, beide uit 1946, waarbij de sonatine een aanmerkelijk substantiëler, volwaardiger stuk is dan de pianosonate. Gemeen heeft dit tweetal werken in elk geval een groot zelfvertrouwen dat spreekt uit de beheersing van vorm en structuur, van de manier waarop thematische gedachten spontaan worden ontwikkeld.

Naast dat tweetal composities lijken de korte essays in het verkennen en uitbreiden van klank zoals Dérive en Mémoriale haast pretentieloos, lijkt de herziene versie uit 1986 van Cummings ist der Dichter uit 1970 voor 16 stemmen en 24 instrumenten geen verbetering zoals een vergelijking met die vroege versie, ook door Boulez, maar ditmaal met de Schola Cantorum en leden van het Omroeporkest Stuttgart (Cadenza 800893) laat horen. Fascinerend en overtuigend als het stuk klinkt, het maakt hier ook een opgedirkte, minder intense indruk.

Maar buiten kijf is dat Boulez met Dialogue de l’ombre in 1985 een meesterwerk leverde. De klarinet – voortreffelijk bespeeld door Alain Damiens - zorgt hier voor de enige ware melodielijn, die wordt gecombineerd met de polyfonie welke voortvloeit uit subtiel gevarieerde elektronische ‘schaduwen’.

 van zichzelf. Maar ook de overige vertolkingen dragen het stempel van uitmuntendheid.