Berio: Quattro versioni originali della Ritirata notturna di Madrid; Calmo, A Bruno, in memoriam; Sinfonia. Viripi Räisänen (ms), Mirjam Solomon, Annika Fuhrmann (s), Jutta Seppinen (a), Simon Mäkinen (t), Taavi Oramo (bs) met het Fins Omroeporkest o.l.v. Hannu Lintu. Ondine ODE 1227-2 (53’56”). 2014 

Voordat men aan Berio’s Quattro versioni begint zou men eigenlijk verplicht moeten luisteren naar het origineel van Boccherini’s gelijknamige Gitaarkwintet waarop het is gebaseerd. In de uitvoering van Europa galante bijvoorbeeld (Virgin 545.607-2).

Nadat bij Berio het laatste hoera is verklonken en de wachtmanschappen rond de straathoek zijn verdwenen in de nachtelijke Madrileense sfeer klinken het geratel van klokjes en een zanger als van een priesteres met een thyrsus die met een verzameling van antieke en surrealistische teksten een geest op de drempel van leven en dood oproept. 

Calmo (1974, herzien 1989) is als devote, toegewijde herinnering aan Bruno Maderna geschreven voor mezzo en tweeëntwintig instrumenten. Het werk heeft eenzelfde soort begrafenis structuur als Boulez’ Rituel. Luisterend naar de in Nederland niet onbekende Finse mezzo Virpi Räisänen met haar warme stem, missen we hier Cathy Berberian nauwelijks. Heel mooi en zuiver zingt ze de teksten uit psalm 57 en Homerus Odyssee. 

Omvangrijker, mogelijk ook belangrijker is de Sinfonia, net onderwerp van een Vergelijkende Discografie. Het bijzondere aan deze nieuwe opname van Lintu is dat hij het werk als nieuw weet te laten klinken. Hier eindelijk eens een groep persoonlijke zangers en niet die eeuwige oude en nieuwe Swingle Singers of Electric Phoenix. De acht stuk voor stuk mooie solostemmen klinken hecht in het ensemble geïntegreerd; de piano daarentegen krijgt een onverwacht belangrijke, maar verdiende rol. Het heel genuanceerd spelende orkest van Lintu levert verder passend energiek commentaar en zorgt zelfs voor enige retoriek. Zo ontstond een der pakkender interpretaties van ook dit werk.