Bridge: Rebus; Oration, ‘Concerto elegiaco’; ‘Allegro moderato uit Symfonie voor strijkorkest; Lament; Prayer. Alban Gerhardt (vc) met het BBC Wales orkest o.l.v. Richard Hickox. Chandos CHAN 10188 (77’00”). 2003

We kennen Frank Bridge (1879-1941) natuurlijk vooral als de mentor en leraar van Benjamin Britten, maar ook zijn eigen creativiteit leverde prachtige muziekproducten op. Zijn loopbaan had wel een ongewoon verloop. Als leerling van Stanford en als volleerde violist en dirigent beschikte hij al snel over een uitstekende techniek en de nodige handigheid om muziek te schrijven die was toegesneden op de smaak van een groter publiek, maar ook op het kunnen van uitvoerende musici.

Gedurende zijn laatste twintig levensjaren werd echter zijn muziek onder invloed van de nieuwe muziek die overwoei van het Europese continent niet alleen een stuk weerbarstiger en radicaler, maar ook ontoegankelijker. Een van de belangrijkste redenen waardoor hij in de vergetelheid raakte.

Een mooi voorbeeld van die latere ontwikkeling en waarschijnlijk het grootste orkestrale meesterwerk van Bridge is Oration, een ‘concerto elegiaco’ voor cello en orkest uit 1930, bij wijze van een lang uitgesteld pacifistisch protest tegen W.O. I. Het eendelige werk duurt een half uur en bezit een boogvorm waarin de cellist de rol van de orator uit de titel speelt. Het werk wordt gekenmerkt door marsritmen die nu eens treurig, dan weer bitter of zelfs sardonisch klinken. Maar de compositie eindigt als een kalm en teer wiegenlied.

De overige stukken vormen welkome, eveneens zelden geregistreerde aanvullingen. Het tijdens W.O. 1 geschreven  Prayer is een mooie koraalmelodie en Bridges’s enige werk voor koor en orkest. Lament uit 1915 bezit een dergelijke rouwsfeer, De ouverture Rebus stamt uit 1940 en is een betekenisvolle concertopening en hat ‘Allegro moderato’ is een door Anthony Pople voltooid eerste deel van een nooit tot stand gekomen symfonie uit 1941.