Beethoven: Pianoconcerten nr. 4 in G op. 58 en 5 in Es op. 73. Hannes Minnaar met het Nederlands symfonie orkest o.l.v. Jan Willem de Vriend. Challenge CC 72672 (70’19”). 2014

De successen die het Enschedese orkest van Jan Willem de Vriend met Beethoven opnamen heeft, breiden zich gestaag uit. Na de negen symfonieën en het vioolconcert (met Liza Ferschtman) komen nu de vijf pianoconcerten en hopelijk ook de koorfantasie aan bod.

Minnaar speelt zijn soli virtuoos en vloeiend, plaatst waar nodig duidelijke accenten en maakt goed het verschil tussen het introverte vierde en het extraverte vijfde concert duidelijk; hij toont de juiste gevoelens in beide werken. Passagewerk heeft iets aangenaam mousserends. Geen gebrek aan dichterlijkheid c.q. zwier. Het enige waar men licht bezwaar kan maken, geldt de vaak nogal snelle tempokeus, die in de langzame delen een beetje afbreuk doet aan een diepere expressie. Het eerste deel van nr. 5 had mogelijk wat monumentaler gekund.

De Vriends ervaringen op het gebied van de barokmuziek klinken door in zijn energieke, behendige, heldere begeleidingen en ook het zeer beperkte strijkers vibrato bevalt.

De opnamen uit het akoestisch best aangename Muziekcentrum in Enschede klinken warm en duidelijk. Er zijn natuurlijk meer, vooral aanmerkelijk oudere hoogwaardige koppelingen van dit tweetal concerten. Te beginnen met Emil Gilels/Leopold Ludwig uit 1957 (Testament SBT 476828, Testament SBT 1095) uit en verder met Hans Richter-Haaser en István Kertész (Testament SBT 1299) uit 1960, Wilhelm Kempff en Ferdinand Leitner (DG 447.402-2) uit 1961 en Murray Perahia en Bernard Haitink (Sony SMK 89711) uit 1984. Maar deze nieuwe opname mag met geringe restricties ook wel in deze eregalerij worden geplaatst. Dat betekent veel voor de hopelijk volgende concerten.