Beethoven: Variaties Über ein marsch von Ernst Christoph Dressler; nr. 1-9; Rondo in C WoO. 48, Rondo in A WoO. 49; Sechs leichte Variationen uber ein  Schweizer Lied WoO. 64; Variaties in D over Venni amore nr. 1-24 WoO 65; Variaties in C WoO. 68 nr. 1-12 over Menuett à la Vigano; Variaties in G WoO. 70 nr. 1-6 over Nel cor più non mi sento; Menuetten WoO. 10 nr. 1-6; Rondo’s op. 51 nr. 1 en 2; Bagatellen op. 33 nr.1-7; Variaties in F op. 34 nr.1-7 Über ein eigenes Thema; Andante favori in F WoO. 57; Bagatellen op. 119 nr. 1-11; Polonaise in C op. 89; Bagatellen in c WoO. 52 en C WoO. 56. Mikail Pletnev. DG 457.493-2 (2 cd’s, 2u. 31’57”). 1997

Ruim twee en een half uur minder bekend klein grut van de jonge Beethoven dat men liefst in kleine doses tegelijk moet genieten. Pletnev begint terecht met de Dresslervariaties, Beethovens waarschijnlijk vroegste pianowerk uit 1782 en maakt meteen duidelijk dat hij liefde voor dit repertoire heeft en het met plezier speelt. Hij betovert met subtiel, geïnspireerd spel de oren van de luisteraar en weet met volkomen pretentieloze, maar expressieve voordracht te boeien. Waar de Variaties op het Zwitserse thema nog bescheiden kost vormen, moet hij in de 24 Variaties over Righini’s ‘Venni amore’ meer zeilen bijzetten. En doet dat ook. Los van een behoorlijke mate aan passende zelfverzekerdheid horen we ook blijken van humor, grilligheid en spot zoals die in het prille laboratorium van de jonge Beethoven voorkwamen.

Blijken van een rijpere Beethoven zijn bijvoorbeeld te vinden in de beide Rondo’s op. 51 die een stuk rijper klinken. Het is goed dat de pianist zoveel mogelijk ook onder het gepolijste oppervlak van deze werken zoekt. Zo krijgen de fijnzinnig gespeelde Bagatellen op.119 al haast iets Schubertiaans, zeker deze rijpe. In al zijn openheid en transparantie doet de opname recht aan dit mooie musiceren.