Brahms: Vioolsonates nr. 2 in A op. 100 en 3 in d op. 108; Brahms/Schumann/Dietrich: FAE Sonate; Schumann: Romances op. 94 nr. 1-3. Isabelle Faust en Alexander Melnikov. Harmonia Mundi HMC 90.2219 (77’51”). 2014

Toen in 2008 de later in deze rubriek besproken opname van het hoorntrio, de vioolsonate nr. 1 en de fantasieën op. 116 nr. 1-7 verscheen (Harmonia Mundi HMC 90.1981), was de onuitgesproken hoop dat Faust en Melnikov ook Brahms’ overige composities voor viool en piano zouden opnemen. Die verwachting is eindelijk in vervulling gegaan en opnieuw is sprake van een verrassend programma.

Eigenlijk in ieder programma dat ze speelt weet de sympathieke, hoogbegaafde Faust bij de luisteraar een gevoelige snaar te raken. Dat is ook hier weer het geval. Kan zijn dat er nadrukkelijk afzonderlijk virtuozer en verbluffender interpretaties van deze werken zijn, met deze uitgave kunnen we volkomen gelukkig zijn, mede omdat het niet alleen om de drie standaard vioolsonates van Brahms gaat, maar ook om de vierdelige F(rei) A(aber) E(insam) waaraan Brahms (deel 3 Allegro WoO. 2), Schumann (deel 2 Intermezzo, deel 4 Finale) en Albert Dietrich (deel 1, Allegro) bijdragen leverden. Het is frappant hoe goed Faust en Melnikov een stilistisch en structurele eenheid van dit werk maken. Het eerste deel klinkt heel doorleefd, het scherzo dramatisch met een mild trio als contrast en Schumanns aandeel in het langzame deel uitgesproken lyrisch, de finale kernachtig.  Florin Paul en Brigitta Wollenweber (Tacet 56), noch Gudrun Schaumann en Wolfgang Brunner (Capriccio 5074) halen dit niveau.

Die trend van het raak treffen van de juiste gevoelswaarden zet zich voort in de beide sonates van Brahms. Die klinken levendig en indringend maar wekken ook bewondering waar de violiste even op een fluistertoon overgaat. Een hoogtepunt is meteen het eerste deel van sonate nr. 2, een ander het derde deel uit nr. 3.

Dat Schumanns drie Romances het net zo goed doen met viool als met hobo, wordt duidelijk aangetoond. Kortom het is bijna tachtig minuten stil genieten geblazen.

Samen met die tweede cd is het goed alles wat Brahms voor viool en piano schreef bijeen te hebben.

Natuurlijk zijn er voor degenen die alleen in de drie gangbare sonates zijn geïnteresseerd alternatieven van bijvoorbeeld Kavakos/Wang (Decca 478.644-2), Perlman/Ashkenazy (EMI 747.403-2) en Dumay/Pires (DG 435.800-2) bijvoorbeeld, steeds op 1 cd samen. Zie Vergelijkende Discografie.