Bach, J.S.: Partita’s nr. 1-6 BWV 825/830. Igor Levit. Sony 888430-7630-2 (2 cd’s, 2u. 30’45”). 2014

Dit is het gewaagde tweede album van de Russische pianist Igor Levit (1987) die intussen vanuit Duitsland opereert. Gelukkig pakt hij dit repertoiresegment meteen ook volledig aan. Destijds beperkten Murray Perahia (Sony 88697-22695-2, nrs. 2, 3 en 4), Richard Goode (Nonesuch 7559-79698-2, nrs. 1, 3, 6), Piotr Anderszewki (Virgin 545.526-2, nrs. 1, 3, 6) en Cédric Tiberghien (Harmonia Mundi HMC 90.1869, nrs. 2, 3 en 4) zich om onduidelijke redenen slechts tot de helft van het zestal werken, wat vooral voor de uitblinkende Perahia jammer is.

Wanneer we bedenken dat deze in 1731 als op. 1 gepubliceerde Partita’s volgens de componist waren bedoeld ‘voor muziekliefhebbers, om hun gevoelens te behagen’ zal het verbazen dat dit precies is wat hier gebeurt. Levit pakt de stukken energiek, doortastend aan, besteedt veel aandacht aan een precieze articulatie en een levendige frasering. In schijn huldigt hij gemiddeld vrij snelle tempi, maar de helderheid van zijn voordracht is nooit in gevaar.

Zijn aandacht voor mooie versieringen is ook lofwaardig; de gigues en het capriccio uit nr. 2 klinken passend virtuoos. De pianist maakt ook hoorbaar hoe Bach hier een compromis bereikt tussen de Franse en de Italiaanse stijl.

Om vast te stellen hoe goed Levit hier is, moet men hem maar eens vergelijken met Schiff (Decca 411.732-2), Goode (Nonesuch 7559-79698-2 e.a.), Hewitt (Hyperion CDA 67191/2) en Richter (Erato 4509-97904-2). Dan blijkt pas goed, hoe voortreffelijk Levit is.