Biber: Rosenkrantz sonates nr. 1-15; Passacaglia; Muffat: Sonate in D voor viool en b.c. Ariadne Daskalakis met het Ensemble Vintage, Keulen. BIS SACD 2096 (2 cd’s, 2u, 12’30”). 2013

De herdenking van de driehonderdste verjaardag van Biber in 2004 zorgde voor een vloed aan nieuwe cd’s, die zelfs nu nog na-ijlt. In het beste geval bevestigen ze wat voor uitzonderlijk violist en componist hij was. 

De vijftien (5 ‘blije’, 5 ‘bedroefde’ en 5 ‘glorierijke’)  Rosenkrantz sonates voor viool en b.c. zijn weliswaar minder beroemd dan de Mysteriesonates, maar zeker niet minder van gehalte. Ze worden afgesloten door een bijna acht minuten durende Passacaglia voor soloviool en schilderen in de tijd van de contra reformatie momenten uit het leven van Christus en de maagd Maria. Opvallend als steeds is natuurlijk de toepassing van scordatura.

Voor deze uitvoering verwisselde de Grieks-Amerikaanse violiste Ariadne Daskalakis haar gewone viool voor een barokexemplaar om deze stukken beter recht te doen.

Alleen al voor de volledige Biber met een speelduur van twee uur was het nodig om een tweede cd te gebruiken. Daarop speelt de violiste aansluitend de enige overgeleverde vioolsonate van Muffat, de jongere collega in dienst van de aartsbisschop en prins van Salzburg. Daarbij krijgt ze ondersteuning van het Ensemble Vintage dat bestaat uit Gerald Hambitzer (klavecimbel/orgel), Rainer Zipperling (vdg), en Simon Martyn-Ellos (theorbe).

Van de Rosenkrantz sonates bestonden al fijne opnamen waarbij vooral die van Andrew Manze (Harmonia Mundi HMU 90.7321-2) hoog staat aangeschreven. Maar bij vergelijking blikt bij hem in expressief opzicht meer sprake van voorname Engelse terughoudendheid dan bij de spontaner, intenser spelende Daskalakis, steeds de juiste verhoudingen in acht nemend. Probeer omdat te ervaren de Aria- (Variatio) – Guigue (bandje 13 op de tweede cd). Dat maakt de voorkeur voor de nieuwe violiste goed duidelijk.