Braunfels: Don Juan op. 34 ’Eine klassisch-romantische Phantasmagorie’; 7 Symfonische variaties over een oud Frans kinderliedje op. 15. Altenburg-Gera filharmonisch orkest o.l.v. Markus Frank. Capriccio C 5250 (50’02”). 2013

In 1924 dirigeerde Furtwängler de eerste uitvoering Don Juan  van Walter Braunfels (1882-1954) die na de Anschluss van Oostenrijk in 1933 en gedurende W.O. II als half-Jood van alle posities was ontheven en zijn muziek ‘entartet’ verklaard. Don Juan als ’geestverschijning’  is  een werk voor groot orkest en in de vorm van een inleiding, thema met zeven variaties en een duur van 33’50”. Geen pantomime als bij Gluck, geen opera als bij Mozart en geen symfonisch gedicht als bij Richard Strauss dus, maar al gauw horen we als citaat wel Mozarts ‘champagne aria’ waarvan Braunfels zich vooral richt op de eerste zes noten. Verderop komt Mozart nog twee keer even om de hoek kijkeb, bijvoorbeeld met ‘La ci darem la mano’.

De uitwerking van de variaties getuigt van fantasie, maar verraadt weinig van een individuele persoonlijkheid van de componist. Naar verhouding zijn de ruim zestien minuten durende Variaties over een (onbekend) Frans kinderliedje uit 1909 minder interessant. Het werk klinkt als een onbekende R. Strauss.

Het wachten is op een opname van de uitgebreide ‘Fantastische verschijningen van een thema van Berlioz.

Het orkest uit Altenberg-Gera klinkt onder zijn dirigent Markus Frank heel competent.