Boulez: Livre pour quatuor. Diotima kwartet. Megadiscc MDC 7795 (45’47”). 2014

In zijn componeren bouwde Boulez voort op zowel de strenge logica van Webern als op de ritmische souplesse van Debussy en Messiaen. Het resultaat was muziek die zeer hermetisch in elkaar zit, maar tegelijkertijd zeer soepel over kwam. Hierdoor kwam het dat meesterwerken als Le Marteau sans Maître en Pli Selon Pli van meet af aan grote indruk maakten, hoewel feitelijk niemand begreep hoe deze muziek gemaakt was. Een mooi voorbeeld van Boulez’ stijl is het minder bekende Livre pour Quatuor (1948-49). Dit briljante jeugdwerk werd in 1960 quasi voltooid en in 2012 werd het nog eens herzien en vereenvoudigd.

Het is enigszins uit het gezicht verdwenen, omdat Boulez vanaf 1968 aan de slag ging met een gedeeltelijke omwerking voor strijkorkest Daarvan verschenen door hem geleide uitvoeringen: in 1995 met het Philharmonia orkest op Sony 68336 en met het Weens filharmonisch in 2012 op DG 480.6828. 

Maar er waren ook verschillende vroegere uitvoeringen van de successievelijke kwartetversies, zoals die welke worden gespeeld door het Parrenin- en het Hamann kwartet (versies 1949, 1a, 1b, 2, 5, Wergo WER 6937-2)  en het Quatuor Parisii (versie 1949, Assai 22208-2). Bij deze uitvoeringen werd rekening gehouden met correcties van de drukproeven, die destijds door de uitgever niet zijn overgenomen.

Het tweedelige, bijna drie kwartier durende kwartet is breed gestructureerd en heeft een nogal krijtachtig gepasteuriseerde textuur.

Maar het Diadema kwartet dat er nog onder supervisie van de componist aan werkte maakt er meer van dan de voorgaande ensembles en legt nauwkeurig en met een voorbeeldige techniek details bloot die we zo nog nooit hadden gehoord.