Bertali: La Maddalena. Deborah Cachet (s), Alice Foccroulle (s), Luciana Mancini (ms), Reinoud van Mechelen (t) met Scherzi musicali o.l.v. Nicolas Achten. Ricercar RIC 367 (67’50”). 

Wie indertijd kennismaakte met de cd Lamento van Anne Sopfie von Otter (Archiv 457.617-2) leerde de Italiaanse componist Antonio Bertoli (1605-1669) die onder meer in dienst was van keizer Ferdinand II in Wenen kennen via diens Lamento della regina d’Inghilterra voor sopraan en b.c. Verder is van deze componist wat kamermuziek – een Sonate a 13, de Sonata Sancti Piacidi (Concerto Palatino op Harmonia Mumndi HMC 90.1667) en een Chaconne voor viool door John Holoway (ECM 465.066-2) bekend.

Maar een volledig, grootschalig werk als deze sepolchro is echt volkomen nieuw op cd. Een sepolchro is een typische Italiaanse oratoriumvorm die speciaal voor de Lijdensweek is bestemd en waarin het sacrale en het profane verenigd zijn. De oorsprong van het genre ligt in het Mantua van 1617.

Bij de Bijbelse figuur van Maria Magdalena, de spijt betuigende zondares, is het niet zo moeilijk om haar als onderwerp van dit genre te kiezen. In de barok was zij een zeer inspirerende figuur voor schilders, dichters en componisten. En dus door Bertali, die aan een proloog werd geholpen door Claudio Monteverdi, maar ook bijdragen van Muzio Effrem en Salomone Rossi verwerkte.

Het gaat om een werk met een uit 6 deeltes bestaande inleiding uit 1617 gevolgd door drie grotere gedeelten uit 1663; in totaal gaat het om eenendertig korte deeltjes meest gezongen, maar doorspekt met mini sonatedeeltjes.

Met een viertal goed samengaande vocale solisten zorgt het keurig de oude uitvoeringsprincipes volgende en van het juiste instrumentarium voorziene Belgische ensemble Scherzi musicali dat in 2006 werd opgericht door de veelzijdige, gespecialiseerde musicus Nicolas Achten voor een uitmuntende realisatie van dit werk dat een fijne ontdekking is.