Beethoven: Pianoconcerten nr. 1 in C op. 15 en 2 in Bes op. 19. Hannes Minnaar met het Nederlands symfonie orkest o.l.v. Jan Willem de Vriend. Challenge CC 72712 (64’59”). 2015

Het heeft een jaartje geduurd voordat Minnaar en De Vriend hun reeks opnamen van Beethovens pianoconcerten voortzetten; deze begon met het vierde en vijfde concert (Challenge CC  maar het was de moeite om daarop te wachten. Spannend is nu nog waarmee het derde concert dadelijk wordt gecombineerd. Met de koorfantasie? Met de pianoversie van het vioolconcert? De concerten WoO. 2 en 4? Het Rondo WoO. 6?

De energieke Jan Willem de Vriend fungeert ook hier als aanjager in de inleidingen.

In het eerste deel van het tweede concert herkennen we een nog Haydneske alertheid, het langzame deel is mooi uitgediept en in de finale wordt het ondeugende verstoppertjesspel van de componist mooi meegespeeld. De musici blijkenn onderling goed naar elkaar te luisteren. Of Minnaar een groot bewonderaar is van Glenn Gould?

Het uitgebreide largo van het eerste concert wordt strak aan de teugel gehouden, maar klinkt heel soepel met fraaie bijdragen van de houtblazers. Gebeeldhouwde precisie, heldere frasering. een scherpe karaktertekening, aandacht voor mooi in detail uitgewerkt passagewerk, fraaie nuanceverschillen: alles is daar in de juiste dosering. Het is een genoegen om een dergelijke all-round voortreffelijkheid te begroeten.

Anders dan hierboven aangegeven worden de concerten historisch gezien juist in omgekeerde volgorde uitgevoerd, want het ‘vrouwelijker’ nr. 2 ontstond in concept in 1793, in definitieve vorm in 1795 en het feestelijke nr. 1 met trompetten, klarinetten en pauken extra pas in 1797.

Wie met de beste alternatieven van dezelfde combinatie wil vergelijken, kan zijn gang gaan met Perahia (Sony SK 42177,), Bronfman (Arte Nova 82876-82587-2) en Argerich (DG 445.504-2).