Brahms: Walsen op. 39 nr. 1-16; Hongaarse dansen nr. 1-10. Idil Biret. Naxos 8.550355 (51’42”). 1992
Brahms: ‘Muss es eine Trennung’, ‘Verzweiflung’, ‘Wie schnell verschwinder’ en ‘Wie froh und frisch’ uit Die schöne Magelone op. 33 (bew. Biret); Walsen op. 39 nr. 1-16; Cadensen voor Bach: Pianoconcert in d BWV 1052 WoO. 11, Mozart: Pianoconcerten in G KV 453 WoO. 13, in d KV 466 WoO. 14. In c KV 491 WoO. 15; Beethoven: Pianoconcerten nr. 3 in c op. 37 Anh IV/7 en 4 in G op. 57 WoO. 12. Idil Biret. Naxos 8.553426 (51’52”). 1994
Brahms: Schumannvariaties in Es op. 23 nr. 1-11; Walsen op. 39 nr. 1-16; Souvenir de la Russie Anh. IV/6 nr. 1-6; Neue Liebeslieder walsen op. 65a nr. 1-15 voor piano vierhandig. Silke-Thora Matthies en Christian Köhn. Naxos 8.553139 (79.47”). 1995
Brahms: Pianoconcert nr. 1 in d; Akademische Festouverture in c op. 80 (bew). Silke-Thora Matthies en Christian Köhn. Naxos 8.554116 (63’20). 1996
Brahms: Deutsches Requiem op. 45. Silke-Thora Matthies en Christian Köhn. Naxos 8,554115 (69’08”). 1996
Men moet het Naxos wel waarderend nageven: het budget label heeft altijd a een goed ook gehad voor onbekender niche materiaal en pakt dat ook meteen grondig aan. Hier een keuze uit het Brahms gedeelte van het repertoire met een aantal leuke verrassingen grotendeels in de vorm van eigen bewerkingen van de componist.
Neem de vierhandige werken. Het bekendst daaronder zijn de walsen uit 1865 die eigenlijk bekender zijn in de beide latere versies voor pianosolo, die Idil Biret beide opnam. Leuk om naar overeenkomsten en verschillen te speuren.
Maar ook de Schumannvariaties uit 1861 waarin een intieme romantische spiegel wordt voorgehouden aan aan de Händelvariaties zijn aantrekkelijk. Er zijn trouwens ook 16 voor Clara Wieck geschreven 16 Schumannvariaties op. 9 nr.1-4, bijvoorbeeld met Ivo Jansen (Globe GLO 5096).
Het rustieke Souvenir de la Russie is Brahms’ vroegst bekende pianowerk uit rond 1850. Het is een pianistisch inventief stuk dat bestaat uit 6 ‘fantasieën’ over Russische en Boheemse zigeunerliederen en veel van de gebruikte melodieën zijn bekend uit latere composities.
En dan zijn er de sfeervolle, slechts incidenteel routineus, maar verder vindingrijke puur instrumentale Liebesliederwalzer (1874).
Dat er van het Deutsches Requiem een vierhandige pianobewerking bestaat, zal vooral muziekliefhebbers die een hekel hebben een gezang deugd doen. Het is een interessant, uitgekleed alternatief.
In al de hier genoemde vierhandige werken toont het duo Matthies en Köhn zich succesvolle pleitbezorgers want ze zorgen voor een grote verscheidenheid aan kleur en expressie. Soms doen deze werken in duovorm aan als lastiger dan in de solovorm, maar een duidelijke articulatie en een goed pedaalgebruik brengen veel uitkomst. Iets meer pianissimi hadden geen kwaad gekund.
Idil Biret verdient veel waardering voor haar speurtocht naar bewerkingen die Brahms van eigen werken maakte met als toppunt het eerste pianoconcert puur in haar eentje, maar ook voor de onbekende, dus zelden gehoorde cadensen voor pianoconcerten van J.S. Bach, Mozart en Beethoven. Mooi vertolkt en zeer de moeite waard voor nadere verkenning.